Rodzaj Jest 820 produktów.

Podkategorie

• 

  Wina musujące

  Wino musujące to wyjątkowy rodzaj wina, które nasycone jest dwutlenkiem węgla. Chociaż podstawa założeń produkcji jest podobna jak w winach spokojnych, to liczba niuansów rozróżniająca te dwie kategorie jest zaskakująca.

  Skąd w winie biorą się bąbelki?

  To jak bąbelki znalazły się w poszczególnych rodzajach win musujących zależy od metody użytej do ich produkcji. Jednak geneza powstawania dwutlenku węgla w winie jest zawsze taka sama. Dwutlenek węgla jest, podobnie jak alkohol, ubocznym efektem fermentacji alkoholowej. Dodane do soku (moszczu) winogronowego drożdże konsumują zawarty w nim cukier wydalając etanol oraz dwutlenek węgla. W przypadku produkcji win spokojnych gaz ten ulatnia się, natomiast w winach musujących zostaje on zachowany w winie. Najczęściej bąbelki, z którymi mamy do czynienia w pitych przez nas „musiakach” pochodzą z fermentacji wtórnej, jednak nie musi to być regułą. Wprawdzie na rynku znajdują się jeszcze bardzo niedrogie wina gazowane, otrzymywane sztuczną metodą przemysłowej saturacji gazem, ale ze względu na ich niską jakość nie bierzemy ich pod uwagę.

  Co to jest pét-nat?

  Pét-nat to rodzaj wina musującego lub pół-musującego, a dokładnie rzecz biorąc skrócona nazwa sposobu produkcji takiego wina. Pétillant-naturel oznacza wino naturalnie musujące. Metodę tę określa się też terminem méthode ancestrale, a więc metodą przodków, metodą pradawną. W istocie jest to najbardziej pierwotny i prawdopodobnie najstarszy znany ludzkości sposób wytwarzania wina musującego. Polega on zabutelkowaniu nie do końca przefermentowanego wina i dokończeniu tego procesu już w butelce. Powstałe wino posiada naturalną perlistość, jest mętne gdyż nie usuwa się z niego osadu drożdżowego, a jego smak określa się jako rustykalny. Brak wtórnej fermentacji wskutek której powstawałby dwutlenek węgla to podstawowa różnica między winami pét-nat, a pozostałymi winami musującymi jeśli chodzi o technologię produkcji.

  Jak powstaje szampan?

  Sposobem tworzenia wina musującego uważanym za najlepszy i dający najlepsze efekty jest metoda klasyczna, nazywana równie często metodą szampańską lub metodą tradycyjną. Najistotniejszym jej elementem jest fakt, że przemiana wina spokojnego w musujące ma miejsce w całości w butelce. Ten sposób produkcji wina jest też zdecydowanie najbardziej kosztowny, co po części tłumaczy wysokie ceny szampanów i innych win musujących robionych metodą tradycyjną.

  Polega ona na stworzeniu wina bazowego, a raczej kilku takich win, a następnie zmieszaniu ich tak aby uzyskać odpowiednią jakość. Do wina dodaje się tzw. liqueur de tirage zawierający drożdże i cukier. Będzie on odpowiedzialny za przeprowadzenie powtórnej fermentacji, która w całości zajdzie w zakapslowanej butelce. Kolejny krok to długotrwały proces dojrzewania wina na osadzie, a więc nieżywych drożdżach, które opadły na dno butelki. W przypadku szampana proces nie może być krótszy niż 15 miesięcy. Dla porównania hiszpańska cava dojrzewa na osadzie przez minimalny okres 9 miesięcy. Dojrzewanie pozwala winu na uzyskanie dodatkowej tekstury oraz walorów zapachowych i smakowych, które najczęściej określane są jako nuty chlebowe, tostowe, czasem orzechowe, pojawić może się także akcent białej czekolady. Na koniec produkcji wina musującego metodą szampańską usuwa się osad, do butelki dodaje się specjalną mieszaninę wina i cukru (takie „dosładzanie” jest legalne wyłącznie dla „musiaków” robionych metodą tradycyjną), a następnie korkuje i znakuje się wino.

  Tradycyjna metoda produkcji wina musującego w Szampanii została wpisana na listę światowego dziedzictwa UNESCO w 2015 roku.

  Więcej o Szampanach przeczytasz TUTAJ

  Wina musujące robione metodą tradycyjną (szampańską)

  W ofercie Rafa-Wino znajdziemy wina musujące robione metodą szampańską (tradycyjną), pochodzące z Polski, Węgier, czy Hiszpanii.

  Polski „szampan” produkowany jest np. przez Guillaume Dubois w winnicy Gosthorze w woj.lubuskim. Rodowity Francuz pokazał Polskim winiarzom, że w Polsce też można robić świetne wina musujące ze szczepów riesling, pinot gris i pinot blanc . W jego ślady poszła więc winnica Fritz, która dla odmiany użyła odmian seyval blanc, solaris oraz muskat odesski; czy Adoria ze swoim musiakiem z Chardonney, oraz Kępa Wiślicka, która przygotowała wino musujące otrzymane metodą tradycyjną z klasycznych odmian pinot noir, chardonnay i pinot meunier.

  Kilku producentów z Węgier też może pochwalić się winami musującymi przygotowanymi metodą tradycyjną: np. Barta, Grof Degenfeld, czy Tokaj Nobilis. Te Tokajskie musiaki zrobione zostały z winogron furminta. Natomiast Demeter Zoltan wpadł na pomysł, aby zrobić wino musujące metodą szampańską ze szczepu Harszlevelu. I pokazał w tym swoją wielką klasę!

  Szczególne miejsce wśród win produkowanych metodą tradycyjną, zajmują musiaki z Hiszpanii, ponieważ „dorobiły się” swojej nazwy: cava. Powstała w 1986 roku apelacja D.O. Cava daje dużą swobodę w doborze szczepów używanych przy produkcji cavy. Dopuszczalne jest użycie szampańskich szczepów pinot noir i chardonnay, a także malvasía, garnacha (grenache), trepat i monastrell. Bardzo często stosuje się kupaż trzech szczepów: macabeo, parellada i xarel·lo. Pierwsza z tych odmian odpowiada za kwasowość i delikatną słodycz wina, druga za jego subtelność i rześkość, trzecia natomiast za jego aksamitne ciało i strukturę.

  Aby hiszpańskie wino musujące mogło posiadać na etykiecie określenie "cava" musi dojrzewać w butelce przez okres minimum 9 miesięcy. Więcej informacji o winach Cava TUTAJ

  Jak się robi prosecco?

  Prosecco wyróżniają trzy czynniki: miejsce produkcji (północno-wschodnie Włochy), szczep (glera) oraz metoda produkcji. Ta różni się od metody tradycyjnej i nazywana jest metodą Charmata. Różnica polega na przeprowadzeniu powtórnej fermentacji nie w butelce, jak ma to miejsce w metodzie klasycznej, a w dużym zbiorniku. W efekcie wino ma mniejszą perlistość, nie dojrzewa na osadzie, a więc posiada inne walory smakowe i zapachowe, ale jest też wyraźnie tańsze ze względu na znacznie obniżone koszty produkcji. Ceny prosecco mogą znacznie się wahać, podobnie jak ich jakość. Najlepsze wina musujące robione metodą Charmata powstają w miejscowościach Conegliano i Valdobbiadene, skąd oryginalnie pochodzi prosecco. Polecamy spróbować jednego z najlepszych prosecco dostępnych w Polsce, laureata złotego medalu na Grand Prix Magazynu Wino 2017 – Marsuret „Il Soller” Extra Dry Prosecco Valdobbiadene DOCG.

  Poziom wytrawności win musujących

  Wina musujące posiadają osobną klasyfikację ze względu na poziom zawartego w nich cukru. Zgodnie z przyjętymi w Unii Europejskiej normami etykieta wina musującego musi zawierać informację na temat poziomu wytrawności wina. Podział ten przedstawia się następująco:

  brut nature – zawartość cukru wynosi nie więcej niż 3 gramy na litr, a do wina po zakończeniu wtórnej fermentacji nie dodano cukru.

  extra brut – zawartość cukru wynosi 0–6 gramów na litr.

  brut – zawartość cukru wynosi mniej niż 12 gramów na litr.

  extra dry, extra sec, extra seco – zawartość cukru wynosi 12–17 gramów na litr.

  dry, sec, seco – zawartość cukru wynosi 17–32 gramów na litr

  medium dry, demi sec, semi seco – zawartość cukru wynosi 32–50 gramów na litr

  doux, dulce lub sweet – zawartość cukru przekracza 50 gramów na litr

  Rocznikowe wino musujące?

  Jeśli przyjrzeć się etykietom większości dostępnych w sklepach win musujących, zauważymy, że nie mają one podanego rocznika produkcji. Powodem jest fakt, że producenci chcą aby ich wina musujące posiadały tę samą jakość oraz walory smakowe z roku na rok. Efekt ten osiągają mieszając wina bazowe z różnych roczników. Wino takie określa się jako N/V – non vintage – wino nierocznikowe. Jedynie wina z najlepszych lat oznaczane są rocznikiem. Są one lepszej jakości, mają większy potencjał starzenia i rzecz jasna więcej kosztują.

• 

  Wina wytrawne

  Nazywanie wina „wytrawnym” jest jednym z pierwszych określeń, którego większość z nas uczy się w kontekście mówienia o winie, ale określanie wina jako wytrawne jest także zwrotem najczęściej nadużywanym.

  Powodem, dla którego termin „wytrawne” jest nadużywany jest fakt, że powszechnie używa się tego słowa do opisu cech sensorycznych wina, mimo że cechy te nie odpowiadają znaczeniu tego terminu. Tymczasem wino wytrawne to po prostu takie, które jest przeciwieństwem wina słodkiego. „Wytrawne” oznacza więc jak bardzo... niesłodkie jest wino.

  Skąd cukier w winie?

  Winogrona zawierają cukier owocowy (fruktozę i glukozę), które są pokarmem dla drożdży. Drożdże podczas procesu fermentacji żywią się cukrami, wydzielając jako produkt uboczny alkohol etylowy. Kiedy drożdże są w stanie zjeść cały cukier powstaje wino wytrawne – o małej zawartości cukru resztkowego i wyższym alkoholu. Proces ten może zostać przerwany przez interwencję winiarza. Wtedy większa część cukru pozostaje w winie, a alkohol jest niższy. Dobrym przykładem mogą być niemieckie rieslingi, które gdy są słodkie lub półsłodkie mają często alkohol na poziomie 8-10%, a gdy robi się z nich wino wytrawne alkohol wynosi 10-12,5%.

  Co z tą nazwą?

  Zostawiając na chwilę kwestie definicyjne warto zwrócić uwagę na aspekt samej nazwy. Otóż okazuje się, że język polski stanowi w tej kwestii nie lada wyjątek. Wszystkie pozostałe języki świata określają wina wytrawne mianem „suchych”! I to nie tylko w krajach stricte winiarskich jak Francja, Włochy czy Niemcy, lecz także w słowiańskich jak Rosja czy Słowacja, gdzie produkcja wina nie jest podstawą gospodarki rolnej. Ta dosłowna suchość odwołuje się do braku słodyczy rzecz jasna, ale jeszcze precyzyjniej do wysuszającego działania garbników, obecnych w czerwonych winach wytrawnych. Proste. Wyjątkowość i bogactwo naszego języka są piękne, ale w tym przypadku wydają się niekorzystne. Nie dość, że słowo „wytrawny” nie przynosi tak prostego skojarzenia jak „suchy”, to jeszcze przesuwa odniesienie w niebezpieczną stronę elitarności i wyjątkowości. Mówimy „wytrawny znawca” sugerując, że wino też dostępne tylko dla wybranych. A przecież tak nie jest! Wytrawne ma różne oblicza, każdy może znaleźć takie, które mu odpowiada. Nie będąc ani ekspertem, ani koneserem.

  Wino wytrawne, a przepisy prawa

  To czy pijemy wino wytrawne jest kwestią obiektywną i nie dotyczy żadnych innych walorów smakowych poza zawartością w winie cukru. Zawartość tę określają zresztą przepisy, w przypadku większości win europejskich określane przez Unię Europejską. Zgodnie z rozporządzeniem Komisji Europejskiej 607/2009 wino wytrawne to takie, którego poziom cukru nie przekracza 4 g/l lub 9 g/l pod warunkiem, że całkowita kwasowość wyrażona w gramach kwasu winowego na litr wynosi nie więcej niż 2 g poniżej zawartości cukru resztkowego. Zaznaczyć jednak trzeba, że regulacja ta nie dotyczy win musujących, oraz że istnieją apelacje winiarskie, w których z różnych względów dopuszcza się nazywanie wina wytrawnym, mimo wyższej zawartości cukru. Tak jest np. z winami włoskimi z  DOC Valpoliclela czy niezwykle w Polsce popularnym DOC Primitivo di Manduria, które może być określane jako wytrawne aż do 18 g/l cukru.

  Dlaczego niektóre wina wytrawne wydają się bardziej wytrawne od innych?

  No dobrze, wiemy już, że poziom wytrawności wina to nic innego jak poziom cukru resztkowego w nim zawarty. Dlaczego więc w obrębie samych win wytrawnych, o zbliżonej zawartości cukru jedne odbieramy jako bardziej wytrawne od innych? Zarówno eksperci zajmujący się tematyką wina, jak i naukowcy badający żywność twierdzą, że wpływają na to trzy kluczowe elementy: poziom tanin, kwasowość oraz aromat wina. Taniny, a więc zawarte w czerwonym winie polifenole, odpowiadają za odczuwanie suchości na podniebieniu, dziąsłach i języku, a także za uczucie charakterystycznej goryczki. Co ciekawe, jeśli chodzi o taninę, to niektórzy ludzie mają na nią wyższą wrażliwość ze względu na ilość białek naturalnie występujących w ślinie. Osoby z większą ilością białka w ślinie nie odczuwają wysuszającego działania garbników tak bardzo, jak osoby które mają go mniej.

  Każde wino ma także określony poziom kwasowości. Kwasowość stanowi przeciwwagę dla słodyczy, dlatego też wina o wyższej kwasowości, mogą być odbierane jako bardziej wytrawne. Jeśli jej poziom jest wysoki, winiarz może zdecydować się na pozostawienie w winie nieco większej ilości cukru resztkowego w celu złagodzenia uczucia kwaśności wina.

  Na nasze postrzeganie słodyczy wpływa także zmysł węchu. Wino o intensywnym, słodkawym aromacie będzie odbierane jako mniej wytrawne. Przykładem takich aromatycznych odmian mogą być riesling, gewurztraminer czy muscat, zwany na Węgrzech sargamuskotaly występujące w pełnym przekroju wytrawności od win wytrawnych po wina słodkie.

  A czy dobre wino wytrawne będzie droższe od jego słodszego odpowiednika? Poziom wytrawności wina zasadniczo nie wpływa na jego cenę. Dopóki nie mówimy o szlachetnych winach słodkich, dopóty sam poziom cukru nie będzie grał roli w ustalaniu ceny wina.

  Bez względu na to, który rodzaj wina jest naszym ulubionym, pamiętajmy aby pić odpowiedzialnie!

• 

  Wina półwytrawne

  Wina półwytrawne cieszą się wśród polskich Konsumentów niesłabnącym zainteresowaniem. Choć część Klienteli otworzyła się na wina wytrawne, spore grono nadal uważa, że wino półwytrawne będzie bezpieczniejszym wyborem. Dlaczego tak się dzieje?

  Pokutuje przeświadczenie, że wino wytrawne jest kwaśne i cierpkie. Wielu Konsumentów wiąże wytrawność wina z jego kwasowością i tanicznością, zapominając (lub po prostu nie wiedząc), że poziom wytrawności wina, to nic innego jak poziom zawartości cukru resztkowego w winie.

  Co to jest?

  Wino półwytrawne to takie, którego zawartość cukru resztkowego mieści się w określonym przedziale. Przedział ten regulują zwykle krajowe przepisy winiarskie, aczkolwiek na terenie Unii Europejskiej na poziomie ogólnym ustaliła je Komisja Europejska. Zgodnie z rozporządzeniem z 2009 roku wino półwytrawne to takie, które zawiera w sobie cukier resztkowy na poziomie 9 – 18 g/l (przy zastrzeżeniu, że całkowita kwasowość wyrażona w gramach kwasu winowego na litr wynosi nie więcej niż 10 g poniżej zawartości cukru resztkowego). Od reguły tej istnieją jednak wyjątki. Kryteria te nie obowiązują w przypadku win musujących, które posiadają osobną klasyfikację. Przykładem wyjątku wśród win spokojnych mogą być wina włoskie, tak popularne u nas primitivo, produkowane na południu kraju, głównie w Apulii. Duża liczba gorących, słonecznych dni w połączeniu z charakterystyką odmiany (wczesne dojrzewanie) sprawia, że owoce gromadzą więcej cukru. Siłą rzeczy, również wino będzie go miało w sobie większą ilość. Z tego powodu dla apelacji Primitivo di Manduria DOC granica gdzie rozpoczyna się wino półwytrawne ustalona jest na 18g/l cukru. Zatem wytrawne z definicji wino z tej apelacji będzie już de facto półwytrawnym w smaku.

  Jak się robi wino półwytrawne?

  Poza wyjątkiem primitivo istnieje całkiem liczna grupa win, głównie białych, z wyczuwalną słodyczą na poziomie kilkunastu gramów cukru, czyli definicyjnie półwytrawnych.  Podkreślić należy, że mówimy cały czas o cukrze resztkowym, a więc takim, który naturalnie występuje w winogronach, a w procesie powstawania wina służy jako pokarm dla drożdży. Jeśli winiarz pozwoli drożdżom na konsumpcję całości cukru owocowego powstanie wino wytrawne. Może też jednak ten proces zatrzymać, uzyskując w ten sposób słodsze wino, czyli z wyższym cukrem resztkowym. Wino półwytrawne robi się zatem tak samo jak wytrawne, jedyną różnicą jest moment zakończenia procesu fermentacji. Najczęściej za materiał wyjściowy dla niego służą mocno dojrzałe winogrona, nawet takie o których mówi się już, że są późno zbierane. Zdecydowanie łatwiej i bezpieczniej jest zbierać późno jasne winogrona, które szybciej dojrzewają, dlatego wśród jakościowych win półwytrawnych przeważają białe.

  Czego i gdzie szukać?

  Tego typu wina po angielsku nazywa się off dry, czyli niezbyt wytrawne, z wyczuwalną, choć najczęściej niewielką, porcją słodyczy. Choć na etykietach win spokojnych raczej można się spodziewać określenia semi-dry, halbtrocken, felszaraz, zależnie z jakiego kraju pochodzi wino. Długą tradycję produkcji win półwytrawnych mają kraje i regiony z chłodniejszych regionów Europy: Niemcy i Austria przede wszystkim, ale także mniej znane Morawy, Węgry, a nawet Alzacja. Jakościowych win półwytrawnych w kolorze czerwonym szukać jest zdecydowanie trudniej, tu przyjdzie nam z pomocą gruzińska egzotyka. Albo wyżej wspomniane primitivo, którego raczej przedstawiać nie trzeba.

  Które wina półwytrawne są najlepsze?

  Wina półwytrawne często są wybierane w kontrze do win wytrawnych, które niewyrobionej w piciu wina części Klientów kojarzą się jako wymagające i trudne w piciu. Z kolei ci, którzy w świecie wina poruszają się swobodniej często traktują wina półwytrawne z pobłażaniem. Jest to taktyka o tyle mylna, że sam poziom cukru w winie to za mało, aby ocenić czy trunek będzie nam odpowiadał. Istotą jest kombinacja różnych walorów wina. Wiedzą o tym dobrze Niemcy, którzy specjalizują się w produkcji wina białego, a perfekcja w balansie pomiędzy kwasowością i słodyczą stała się ich znakiem rozpoznawczym. Tym samym jeśli szukamy bardzo dobrego wina półwytrawnego, skierujmy swoją uwagę w stronę oznaczonych jako „halbtrocken” rieslingów produkowanych w Niemczech. Jakkolwiek riesling słusznie kojarzony jest z regionami reńskimi, to koneserzy częściej spoglądają łaskawym okiem na Dolinę Mozeli. Tutejsze wina mają bowiem niezrównaną lekkość i elegancję. Ich wysoka kwasowość łagodzona jest wyższą ilością cukru resztkowego oraz przyjemnym owocowo-kwiatowym aromatem. Ten tradycyjny styl często opisany jest słowem feinherb, rzadziej fruchtig. Oba znaczą tyle co halbtrocken, wino półwytrawne. Znajdziemy wśród nich zarówno świeże i młode wina przeznaczone do szybkiej konsumpcji, jak i wina jakościowe, produkowane z wyselekcjonowanych, późno zebranych owoców, oznaczone jako Auslese lub Spaetlese. Podstawowe wina młode kupimy już za około 40-50 zł, za te z późnego zbioru zapłacimy nawet dwa razy więcej, jak zawsze zależnie od marki producenta.

  Niezależnie czy wolimy wino półwytrawne, wytrawne czy słodkie, pamiętajmy aby pić odpowiedzialnie.

• 

  Wina półsłodkie

  Mimo rosnącej popularności win wytrawnych wielu polskich Konsumentów nadal szuka w winie przede wszystkim słodyczy. Z tego powodu ciągle popularny pozostaje w naszym kraju segment win półsłodkich. W świadomości wielu jawią się one jako przystępniejsze i przyjemniejsze w piciu niż wina wytrawne, a jednocześnie nie kojarzą się ze słodkimi ulepkami pamiętanymi jeszcze z poprzedniej epoki.

  Co to jest i jak powstaje?

  Winem półsłodkim nazwiemy takie wino, które będzie zawierało cukier w przedziale określonym przez prawo winiarskie. Nie uwzględniając pewnych regionalnych wyjątków, w Unii Europejskiej będzie to wino zawierające cukier resztkowy na poziomie pomiędzy 18 a 45 g/l. W przypadku win musujących jest to natomiast przedział 32 – 50 g/l. Cukier zawarty w winie jest naturalny i pochodzi z winogron, które posłużyły do wytworzenia wina. Aby uzyskać pożądany efekt winiarz musi powstrzymać pracę drożdży polegającą na przemianie cukru w alkohol etylowy. Mówiąc prościej półsłodkie to będzie już takie wino z wyczuwalną słodyczą, której nie da się nie zauważyć!

  Nazewnictwo

  Wino półsłodkie najczęściej rozpoznamy po oznaczeniu na etykiecie, które może być różne dla poszczególnych krajów. Najczęściej spotykane określenia to z angielskiego semi-sweet lub medium-sweet. Pamiętając jednak o językach wiodących krajów winiarskich wymienić warto pozostałe określenia: semi dolce lub nawet częściej używane amabile dla win włoskich, semi dulce dla win hiszpańskich, wreszcie bodaj najtrudniejsze do zapamiętania i wymawiania moelleux dla win francuskich, dalej lieblich dla win niemieckich a feledes dla win węgierskich.

  Jakie odmiany winorośli są najlepsze na półsłodkie wino?

  Wino półsłodkie można zrobić właściwie z dowolnej odmiany winorośli, choć niektóre z nich są do tego lepiej predestynowane. Nieco podobnie jak w wypadku win półwytrawnych przeważają tu jasne odmiany winorośli, które wcześniej niż ciemne osiągają dojrzałość fenologiczną na krzaku. Zatem niezależnie od pogody i rocznika łatwiej uzyskać z nich pożądaną, wysoką zawartość cukru. Dlatego mamy do dyspozycji więcej jakościowych win półsłodkich białych niż czerwonych. Pozostawienie większej ilości cukru w winie jest dobrym pomysłem jeśli użyta odmiana charakteryzuje się intensywnym, słodko-kwiatowym aromatem jak gewurztraminer czy muscat. Dość często tego typu słodkawe muscaty można spotkać w krajach śródziemnomorskich oraz na Bałkanach i na Węgrzech. Węgrzy mają nawet własne odmiany lokalne, które najczęściej odpowiadają za proste i przyjemne, białe wina półsłodkie. Bardziej znana jest to irsai oliver, a mniej znana, trudna do powtórzenia odmiana cserszegi fuszeres... 

  Które wino półsłodkie warto kupić?

  Również wina o wysokiej kwasowości produkowane są w formie półsłodkiej, gdyż cukier łagodzi odczucie kwaśności. Obie te cechy łączą wina robione w Niemczech z królewskiego szczepu riesling. Niemieckie rieslingi z Mozeli to bez wątpienia jedne z najlepszych win półsłodkich, jakie możemy znaleźć. Mają przy tym niewielką zawartość alkoholu, ale za to sporo ekstraktu. Rzadko kiedy te rasowe wina mają określenie słodyczy lieblich. Ale warto szukać w typie win z późnego zbioru o nazwie Spaetlese. Nawet przy oficjalnym określeniu półwytrawności pod tytułem halbtrocken (feinherb, fruchtig) wyczujemy wyraźną słodycz, satysfakcja gwarantowana! Dobrej klasy wina półsłodkie znajdziemy również wśród win czerwonych. Świetną opinią cieszą się wina z Gruzji, które urzekają unikatowym charakterem. Zasłużenie, bo bazują na znakomitym szczepie saperavi, który równoważy cukier resztkowy wyraźnym garbnikiem. Nawet elita win jakościowych z Gruzji,  prestiżowych i bynajmniej nietanich, to oryginalne wina czerwone półsłodkie. Warto rozglądać się za sławami z Kachetii o długich nazwach: Pirosmani, Chwanczkara i  Kindzmarauli, bodaj najsłynniejsze z nich, ze względu na to, że gustował w nim pierwszy obywatel Związku Radzieckiego, towarzysz Stalin, Gruzin z pochodzenia. Co ważne, ceny win półsłodkich są zazwyczaj stosunkowo niskie i tylko za najlepsze butelki zapłacimy więcej niż 50 złotych.

  Z czym pić?

  Miłośnicy win półsłodkich najpewniej odpowiedzą zgodnym chórem, że z niczym. Bo w jakimś sensie wina te są kompletne i samowystarczalne, nie potrzebują towarzystwa jedzenia. Nadają się do niezobowiązującego popijania. Sommelier jednak podpowiada: „Naturalnym jest, że głównym czynnikiem wpływającym na parowanie wina półsłodkiego z jedzeniem będzie jego słodycz. Wina te dobrze łączą się z lekkimi, świeżymi deserami na bazie owoców. Warto też pamiętać o winie półsłodkim ze szczepu gewurztraminer, które powszechnie uważa się za jedno z najlepszych zestawień z daniami kuchni tajskiej czy wietnamskiej. Intensywna aromatyczność i przenikanie się różnych smaków zespalają doskonale kontrastowe smaki i mocne przyprawy tych dań, co sprawia że połączenie to urasta do rangi klasycznego.” Najchętniej pijemy jednak wina półsłodkie solo, jako aperitif ze względu na ich umiarkowany charakter. Pamiętajmy przy tym jednak, aby pić odpowiedzialnie.

• 

  Wina słodkie

  Słodkie wina budzą w społeczności ludzi pijących wino kontrowersje. Dla jednych są obiektem westchnień i definicją doskonałości, upragnioną ambrozją, przez innych traktowane co najwyżej z pobłażliwością jako trunek niegodny znawcy wina. W Polsce część Konsumentów słodkie wina nadal kojarzy z niskiej jakości dosładzanymi winami z czasów epoki komunizmu. Tymczasem dostępne dziś szlachetne wina słodkie to trunki o niebywale wysokiej klasie.

  Jak powstają wina słodkie?

  Jako że naturalny cukier zawarty w moszczu winogronowym służy drożdżom jako pokarm podczas fermentacji, po zakończeniu tego procesu zazwyczaj nie jest go wystarczająco dużo aby wino miało słodki smak. Najprostszym sposobem na uzyskanie słodyczy w winie wydaje się dosłodzenie go. Tę prostą technikę stosuje się jednak w winach najniższej jakości, których nie polecamy. Jak inaczej uzyskać w takim razie wysoki, przekraczający 50 g/l poziom cukru resztkowego? Odpowiedzi na to pytanie, czyli technik produkcyjnych jest wiele. Nieraz są one bardzo skomplikowane. By rzecz nieco uprościć, można podzielić produkcję jakościowych win słodkich geograficznie! Bowiem różne warunki klimatyczne na południu Europy jak i na północnych obrzeżach jej obszaru upraw winorośli wymusiły odmienne sposoby i różne tradycje zachowania naturalnej słodyczy w winie.

  Chłodna północ

  Popularną w Europie Środkowschodniej i na północy Francji metodą jest opóźnianie zbioru winogron przeznaczonych do produkcji wina słodkiego. Dłużej pozostawione na krzewie owoce osiągają pełniejszą dojrzałość lub nawet przejrzałość, gromadząc w sobie większą ilość cukrów, która jest wystarczająca zarówno do uzyskania pożądanego poziomu alkoholu jak i słodkiego smaku. Najpopularniejszym oznaczeniem na etykietach informującym, że mamy do czynienia z winem słodkim z późnego zbioru będzie po prostu late harvest (fr. vendange tardive, węg. kesoi szuret). Niemcy zbudowali nawet całą skalę klasyfikującą wina według stopnia słodyczy i dojrzałości gron! Tu szczególnie warto wymienić trzy ostatnie klasy Auslese, Beerenauslese (BA w skrócie) i Trockenbeerenauslese (TBA w skrócie). Ekstremalny wariant późnego zbioru stanowią wina lodowe - Ice Wine, jak łatwo się domyśleć wymagające warunków zimowych z prawdziwego zdarzenia. Dlatego choć narodziły się w Niemczech i nadal się je tam robi, podobnie jak w Austrii, czy w Tokaju, to liderem produkcji win lodowych jest obecnie zimna prowincja Ontario w Kanadzie.

  Metodą wytwarzania słodkiego wina najwyższej jakości jest wybieranie pojedynczych owoców, które zostały porażone szlachetną pleśnią. Mowa tu o Botrytis Cinerea, rodzaju grzyba, który w określonych warunkach pogodowych atakuje owoce, nie niszcząc ich, tylko powodując stopniowe wysuszanie. W czasie tego procesu maleje udział wody w gronach, rośnie natomiast stężenie cukrów i innych składników odpowiedzialnych za smak i aromat wina. Powstałe tą metodą wina określa się jako botrytyzowane. Są one nie tylko wyraźnie słodkie, ale też intensywne i złożone. Winami botrytyzowanymi są uznawane za najlepsze słodkie wina świata aszu, z węgierskiego Tokaju, elitarne sauternes z Bordeaux czy najznakomitsze wina z Niemiec i Austrii klasy BA oraz TBA. Wina te posiadają potencjał leżakowania liczony w dekadach, a ceny najlepszych butelek osiągają zawrotne kwoty.

  Gorące południe

  Wina likierowe, czy inaczej – wzmacniane, to trunki charakterystyczne dla basenu Morza Śródziemnego, a najbardziej znanym jest porto. Powstają poprzez wzmocnienie słodkiego wina bazowego destylatem winnym, który zabija drożdże i przerywa fermentację, zachowując większą część nieprzefermentowanego cukru w winie. Stąd jednak oprócz słodyczy zawartość alkoholu na poziomie 17-21%. Dzisiaj mniej popularne, inne wina tego typu z południa kontynentu to sycylijska marsala, portugalski moscatel i madeira, czy andaluzyjska sherry.

  Inną, stosowaną już w czasach starożytnych metodą produkcji wina słodkiego, jest podsuszanie zebranych winogron do postaci rodzynek, a dopiero potem wyciskanie z nich moszczu . Odparowanie wody z owoców sprzyja większej koncentracji cukrów. Tym sposobem powstają między innymi rozmaite włoskie passito, jak na przykład recioto z regionu Valpolicella, albo vin santo z Toskanii, czy hiszpańska malaga.

  Ceny wina słodkiego

  Ze względu na zróżnicowaną i skomplikowaną technikę produkcji ceny dobrych win słodkich nie są najniższe. O ile kilkadziesiąt zł za butelkę wina z późnego zbioru od uznanego producenta nie jest wygórowaną ceną, to już takie sławy jak recioto, aszu, sauternes czy wino lodowe w cenie poniżej 100 zł należą do rzadkości. Trzeba raczej liczyć się z wydatkiem rzędu 200 zł. Dużo zależy od marki producenta, a także samego typu wina. Dodatkowo jeszcze trzeba pamiętać, że wina deserowe często sprzedawane są w butelkach o pojemności 500 ml, 375 ml,lub nawet mniejszych nie każdy gotowy jest na taki wydatek. To nie złośliwość producentów, czy głupia tradycja, tylko wysokie koszty produkcji i nieraz bardzo ograniczone ilości wina skłaniają do mniejszych pojemności butelek. Pasuje tu nieraz porównanie do aptekarskich ilości i aptekarskiej precyzji wykonania. Zatem jakościowe wino słodkie jest relatywnie drogie. Jednak włożony wysiłek konieczny do uzyskania doskonałego wina słodkiego, duży potencjał leżakowania takiego trunku oraz jego wyjątkowe, trudne do porównania z czymkolwiek innym walory smakowe, sprawiają, że są to wina jak najbardziej warte swojej ceny. Jak zawsze pamiętajmy aby pić je odpowiedzialnie.

• 

  Wina Ekologiczne

  To szeroka i pojemna kategoria produktów spełniających różne wymogi rolnictwa ekologicznego. Z jednej strony można powiedzieć, że istnieje pewna moda i zapotrzebowanie na takie wina, idąca w parze z zainteresowaniem zdrową żywnością, z drugiej zaś, że to ruch oddolny i świadomy wybór wielu producentów wina. Jedno jest pewne, każdy producent, któremu nieobca jest dbałość o środowisko naturalne zainteresuje się technikami rolnictwa ekologicznego. Nie każdy tylko będzie chciał je formalizować, decydując się na pełną konwersję i trzy lata biurokratycznych i kosztownych działań.

  Trzy lata to i tak za mało

  Tyle jest wymagane w przepisach Unii Europejskiej, by zdobyć certyfikat i móc stosować zielony znaczek na etykietach swoich butelek. Właśnie taki „listek” który zdobi też naszą kategorię win BIO na stronie Rafa-wino. Trzy lata udokumentowanych działań w winnicy, kiedy zamiast stosować tradycyjne środki ochrony roślin i nawozy sztuczne powszechnie używane w rolnictwie konwencjonalnym zastępuje się je preparatami ekologicznymi. Są to techniki droższe i bardziej pracochłonne niz konwencjonalne, ale w zamian otrzymujemy potwierdzenie działania korzystnego dla środowiska naturalnego. Doświadczeni winiarze ekologiczni twierdzą jednak, że różnicę w jakości winogron, korzystających z naprawdę oczyszczonej i zrewitalizowanej gleby widać dopiero po około dziesięciu latach! Wino organiczne z takiej winnicy, która uprawiana jest ekologicznie od dłuższego czasu powinno nas zaskoczymś czymś więcej niż tylko znaczkiem certyfikatu “bio” na etykiecie.

  Co to jest wino organiczne?

  Delikatne, zrobione z wyczuciem i dbałością, niezagłuszone beczką, wyrosłe w zgodzie z naturą, zatem wierne odmianie a jeszcze wierniejsze swojemu siedlisku. Zdrowe i trwałe. Nieraz wino organiczne ujawnia swoją żywotność i trwałość po otwarciu butelki. Nie tylko może być lepsze następnego dnia po otwarciu, kiedy zdąży dobrze się napowietrzyć, ale przez kilka dni po otwarciu zachowa wigor i swoje walory. Takie jest wino organiczne. Brzmi obiecująco,ale by dość do tego sukcesu, trzeba się napracować. Nie chodzi tylko o czas na konwersję winnicy do uprawy ekologicznej. Po angielsku organic wine, wino ekologiczne, w modnym skrócie po prostu „bio”, to wino pochodzące z certyfikowanej uprawy organicznej, inaczej ekologicznej. I tu jest ta praca i wysiłek schowany. Bo o taka uprawę dbać trzeba szczególnie, z wiedzą i wyczuciem. Stosuje się naturalne nawozy do gleby. Zamiast oprysków sztucznymi środkami chemicznymi dla ochrony roślin instaluje się pułapki feromonowe na owady i stosuje preparaty ziołowe i naturalne, jak choćby znaną od wieków bordoską miksturę grzybobójczą, opartą na miedzi. Zamiast monokultury winorośli uprawia się w międzyrzędach konkurencyjne gatunki traw i kwiatów dla wzmocnienia i uodpornienia krzewów. Siłą rzeczy w winnicy organicznej pojawia się dużo owadów i ptaków, regulujących ekosystem. Winnica żyje naturalnym rytmem, trzeba tylko o nią dbać.

  Co to jest wino biodynamiczne?

  Wino biodynamiczne to znacząco dalszy krok w stronę ekologii, życia i pracy w zgodzie z naturą, bo oparty na założeniach filozoficznych. Wyrosły one na gruncie myśli Rudolfa Steinera, pokazującego zależność człowieka od przyrody i kosmosu. Biodynamika zakłada działania zgodne cyklem faz księżyca, współpracę z siłami natury o wydźwięku niemal magicznym, techniki bliskie homeopatii. Zakopuje się w winnicy specjalne mieszanki ziołowe w krowim rogu, dla dynamizacji gleby... Liczy się z entuzjazmem dżdżownice, oznakę zdrowej ziemi, nawożonej przez własny przychówek bydła. Można więc biodynamiki nie brać całkiem na serio, albo wręcz ją wyśmiewać, zwłaszcza, że brak dowodów naukowych zarówno na jej skuteczność jak i nieskuteczność. Jednak w praktyce, stosowanej przez rosnące grupy nieraz całkiem poważnych i ambitnych winiarzy biodynamiczna winnica rodzi wspaniałe owoce, z których powstają często wybitne wina... Subtelne i głębokie zarazem. Bywa, że zaskakujące Z reguły także we wzornictwie etykiety odnajdziemy motywy astronomiczne i przyrodnicze. Wina biodynamiczne noszą najczęściej oznaczenia różnych organizacji zrzeszających rolników biodynamików. Najbardziej znany i szanowany jest certyfikat Demeter.

  Co to jest wino naturalne?

  To już można powiedzieć trzeci poziom wtajemniczenia. Odnoszący się z największym szacunkiem do natury, jak można się domyślić. Tu chodzi już nie tylko o działania rolnicze korzystne dla środowiska naturalnego i sprzyjające jakości zdrowego wina, ale całkowite zaufanie mądrości matki natury. Producenci win naturalnych z zachwytem zwracają się ku źródłom antycznym, pierwotnym, kiedy to praktycznie wina powstawały samoczynnie, bez kontroli i zdobyczy naukowych technologii rozwiniętego rolnictwa i enologii. Z premedytacją używają antycznych amfor terakotowych, zapatrzeni w gruzińskie tradycje, o najdłuższej historii winiarstwa. Wino ma praktycznie powstać samo, co nazywa się naukowo nieinterwencjonizmem. Dlatego w winifikacji win naturalnych ogranicza się też użycie siarki, korzysta z pomocy dzikich drożdży, wina nie filtrując ani nie klarując. Musi obronić się swoją jakością i zdrowiem. Czasem może się coś nie udać, być na tyle nietypowe, że budzi kontrowersje. Naturalia non sunt turpia, jak stwierdza starożytne powiedzenie. Naturalne czerwone charakteryzują się zwiewnością i świeżością, białe nierzadko robione z udziałem skórek dają w efekcie treściwe i bardzo wytrawne wina pomarańczowe... To ciągle nisza, można powiedzieć świat win zaskakujących, ale zdobywa coraz więcej zwolenników.

• 

  Tokaj Aszu

  Jak bardzo egzotycznie by ta nazwa nie brzmiała w naszych uszach, trzeba ją zapamiętać, oswoić i kojarzyć z najwybitniejszymi węgrzynami. Dla niektórych miłośników wina aszu jest równoznaczne z najlepszym słodkim winem świata. Tak, bo aszu to tylko słodkie, wręcz bardzo słodkie wina z Tokaju. Legendarnej złożoności i długowieczności. Rarytasy prawdziwe, ozdoba każdej kolekcji. Nasi przodkowie kolekcjonowali je w piwnicach polskich dworków, w pilnie strzeżonych składach i w podziemiach renomowanych wyszynków od Lwowa po Warszawę. Do dziś w Małopolsce można natrafić na ślady takich miejsc, zwłaszcza na węgierskim szlaku w Krośnie, Bieczu, Tarnowie czy w samym Krakowie.

  Czym jest tak cenione aszu?

  Napisano o produkcji aszu wiele prac naukowych i tysiące artykułów. To najszlachetniejszy typ słodkiego wina, otrzymanego przy udziale winogron dotkniętych szlachetną pleśnią. Właśnie te zrodzynkowe i wysuszone przez pleśń jagody udzieliły swej nazwy winu. Jagody aszu zbiera się oczywiście ręcznie i tylko pojedynczo. Wymaga to dużej precyzji i cierpliwości, do jednego krzaka przychodzi się wielokrotnie co parę dni. Pewnie dlatego zbierają tylko kobiety. Mimo wprawy nie są w stanie zebrać więcej niż ok 10 kg dziennie To bardzo niewiele, ale wystarcza do skromnej skali produkcji, tym bardziej, że rodzynki aszu dodaje się tylko do wina w pewnej proporcji. Są macerowane, a całość dopiero na kolejnym etapie powolutku fermentuje.

  Jak słodkie jest to wino (stara nomenklatura)?

  Tradycyjnie właśnie proporcja użytych gron aszu, odmierzona miarkami o nazwie puttonów dodawanych do 136 litrów (beczka z Gonc) wina bazowego określała słodycz wina wyrażoną w liczbie puttonów. Im więcej słodkich, zbotrytyzowanych jagód (rosnąca liczba puttonów od 3 do 6), tym słodsze wino. Przekładała się ta zawartość cukru także na esencjonalność, długowieczność i cenę wina aszu. Historyczny putton był to drewniany  cebrzyk o objętości powyżej 20 litrów. Zatem o ile jeszcze podstawowe wino aszu 3 puttonowe miało typowy charakter przeciętnego słodkiego wina, powyżej 50 g/l cukru resztkowego, to już najwyższy model aszu 6 puttonowe przekraczał z reguły znacząco 200 g/l tworząc prawdziwy nektar. Nadto jeszcze produkowano wino o nazwie aszu eszencia, odpowiednik 7 puttonów. Skomplikowanie tego systemu i nierówny poziom jakości win aszu zmobilizowały Węgrów do zmian

  Zmiany w przepisach A.D. 2013

  Chodziło nie tylko o uproszczenie nomenklatury nazewniczej, ale o nadanie nazwie aszu należnego jej prestiżu i wyjątkowości. Dlatego od 2013 roku nie produkuje się już prostszych aszu 3 i 4 puttonowych ani mylącej w nazwie aszu eszencia. Podstawowe słodycze „obsługują” teraz tylko dwie kategorie: historyczna szamorodni, lub nowoczesna i bardziej uniwersalna late harvest. Aszu jest elitą, i winiarz sam może zadecydować, czy chce przy nazwie aszu dodać ilość puttonów (tyko 5 lub 6) czy wcale nie. Podniesiono także normy wydajnościowe. Jak przy każdej zmianie powstało trochę zamieszania, ale wydaje się z perspektywy kilku lat, że aszu bez numerków to korzystna zmiana wizerunkowa. Towarzyszyła jej też równolegle istotna ewolucja stylistyczna, widoczna od czasów rewolucji politycznej i gospodarczej po 1989 roku.

  Style aszu

  Dawniej, czyli przynajmniej przed 2013 rokiem, ale i wcześniej, jeszcze w erze komunizmu,  wino aszu leżakowało o kilka lat dłużej w beczce przechowywanej w piwnicy, w której wilgotnym środowisku rozwijała się inna szlachetna pleśń Cladosporium cellare. Podlegało wtedy procesowi lekkiego utleniania i wybijały się nuty suszonych oraz kandyzowanych owoców, karmelu i karmelizowanych orzechów, a wino stawało się mniej zadziorne, spokojniejsze. Widać to także po ciemniejszej barwie tych starszych roczników aszu. Obecnie po fermentacji i leżakowaniu w beczce przez minimum 2 lata, oraz rocznej stabilizacji w butelce, mamy możliwość zdegustować świeże, owocowe i rześkie aszu, o dużej kwasowości i z dominantą owoców cytrusowych w bukiecie. To diametralnie inny, świeższy styl, preferowany przez większość wiodących producentów. Znowu ma on także odbicie w samej kolorystyce jasnego złota. Nadal oczywiście to wyjątkowe, skoncentrowane wina o długiej żywotności, liczonej w dekadach, zależnie od jakości rocznika i staranności produkcji. Sama pleśń Botrytis występuje w różnym natężeniu w poszczególnych latach. Pamiętne, wybitne roczniki z ostatnich lat, ciągle do wyszukania to 1993, 1999, 2000, 2003, 2008. Wśród win aszu jest teraz szeroko dostępny 2013, oceniany jako bardzo dobry.

  Odwiedzając winiarnie w Tokaju, jeżeli tylko nadarzy się taka możliwość, warto próbować młodych i bardzo młodych aszu, a także historycznych roczników. Widać wtedy zarówno różnice stylistyczne, jak i olbrzymi potencjał rozwoju tego królewskiego, słodkiego wina.  Generalnie wino aszu swój sekret jakości opiera o wybitne siedliska winiarskie i mikroklimat pozwalający na powstawanie pleśni szlachetnej. Jednak ważne też są same winogrona obecne w tokajskich winnicach. Aszu jest najczęściej kupażem kilku szczepów, przede wszystkim z udziałem dobrze kwasowego furminta, najliczniej występującego w Tokaju. Druga odmiana węgierska to pełniejsza harslevelu. Uzupełnieniem istotnym jest śródziemnomorski muscat, zwany z węgierska sargamuskotaly. W szczególnych rocznikach natura daje szansę zebrać odpowiednią ilość gron aszu na stworzenie jednoszczepowego aszu. Rarytasem jest aszu z samego muscata. Po nie zawsze warto sięgnąć. Nawet jeśli będzie to jednak klasyczny blend aszu, celebrujmy go bez pośpiechu i pijmy odpowiedzialnie!

• 

  Wina bezalkoholowe

  Wino bezalkoholowe przez wyjątkowo konserwatywnych smakoszy uznawane jest za zaprzeczenie idei tego rasowego trunku. Nic bardziej mylnego: jest to najzwyklejsze wino, powstałe za pomocą metody fermentacji, tej samej co w wino wersji tradycyjnej. Co ciekawe, w przypadku niektórych gatunków obowiązkowe jest leżakowanie, czasem nawet w drewnianych beczkach, wówczas wino bez alkoholu zyskuje wyjątkowy smak i aromat. Dopiero później, stosując jedną z możliwych metod, usuwane są procenty.

  Wino bezalkoholowe można uzyskać na trzy sposoby. Pierwszy, znany od dawna, obecnie rzadko stosowany. Polega na zamrożeniu wina, wykorzystując różnicę w temperaturach zamarzania alkoholu i wody. Ważne jest znalezienie punktu, w którym alkohol jest jeszcze ciekły, a woda zmienia się w lód formując pierwsze kryształki. Jeśli chce się wzmocnić wino, zwiększając procentową zawartość etanolu, należy zebrać z powierzchni tę charakterystyczną "kaszkę". Jeśli zaś poziom alkoholu ma być obniżony, elementem niepożądanym staje się ciekły jeszcze etanol.

  Drugi sposób produkcji wina bez alkoholu to destylacja próżniowa, po podgrzaniu płynu do 30 stopni Celsjusza, alkohol odparowuje. Jeśli proces ten przeprowadzany jest w ściśle kontrolowanych warunkach, istnieje możliwość całkowitego wyeliminowania procentów. Metoda ta nie wpływa na taniny, flawonoidy oraz polifenole, czyli wszystkie dobroczynne składniki wina. Sama procedura jest dość skomplikowana, zwłaszcza gdy chce się uzyskać wina 0 wysokiej jakości. Wiele metod dealkoholizacji jest chronionych patentami.

  Trzeci sposób powstania wina bezalkoholowego, to metoda wirujących stożków, głównie wykorzystywana na skalę przemysłową. Wino poddaje się działaniu siły odśrodkowej, wypierającej cząsteczki alkoholu, oddzielające je tym samym od reszty składników.

  Więcej na temat win bezalkoholowych przeczytasz na naszym blogu:

  WINA BEZALKOHOLOWE – JAK SMAKUJĄ I CZYM SIĘ RÓŻNIĄ. CZY WARTO SPRÓBOWAĆ WINA 0 PROCENT?

• 

  Cava

  „Cava” to hiszpańskie wino musujące, otrzymywane w wyniku drugiej fermentacji w butelce wina bazowego zgodnie z „metodą tradycyjną” na określonym obszarze geograficznym produkcji. Wino musi pozostawać w kontakcie z osadem drożdżowym przez co najmniej dziewięć miesięcy w tej samej butelce, w której miejsce ma wspomniana druga fermentacja. Wino to może mieć kolor biały lub różowy.

  Historia Cavy

  Wszystko zaczęło się w Barcelonie, gdzie rodziny winiarz zaczął produkować wina musujące metodą tradycyjną. Było to dokładnie w 1872 roku. Podczas drugiej fermentacji w butelce potrzebne jest miejsce o niskiej i stałej temperaturze bez wibracji, dlatego trzymane jest ono w piwnicach. Dzięki takim odpowiednim piwnicom (z j. hiszpańskiego – Cava) ma ona swoją indywidualną nazwę (zaś winiarnia to Bodega). Z biegiem czasu utworzono radę regulacyjną Cava, a jej produkcja rozprzestrzeniła się na różne części Hiszpanii. Do dziś to Katalonia jest punktem odniesienia dla możliwości produkcyjnych, nie możemy zapomnieć o winach Cava z innych regionów, takich jak Walencja, Estremadura, czy La Rioja itp.

  Lista odmian winorośli dopuszczonych w DO Cava to:

  • Czerwone: garnacha, monastrell, pinot noir i trepat (tylko dla Cava rosé)

  • Białe: macabeo (viura), xarel.lo, parellada, malvasía i chardonnay.

  Wytrawność Cavy:

  Wytwórcy Cavy klasyfikują jej wytrawność ze względu na ilość cukru resztkowego:

  • Brut Nature: mniej niż 3 g/l. i bez dodatku cukru.

  • Extra brut: od 0 do 6 g/l.

  • Brut: mniej niż 12 g/l.

  • Extra seco: Od 12 do 17 g/l.

  • Seco: od 17 do 32 g/l.

  • Semi-seco: Od 32 do 50 g/l.

  • Dulce: powyżej 50 g/l.

  Produkcja Wina Cava:

  Przy produkcji Wina typu Cava zawsze zaczynamy od białego lub różowego wina bazowego – wino podstawowe tradycyjnie fermentowane z wyraźną kwasowością i alkoholem. Kiedy robimy wino bazowe różowe, należy użyć co najmniej 25% odmian czerwonych.

  Mając wino bazowe następnie przechodzimy do samego procesu wtórnej fermentacji, który musi zajść w tej samej butelce z osadem.

  1) Tirage

  Sama nazwa „tirage” pochodzi od operacji napełniania butelek winem bazowym i likierem tirage. Do przygotowania „likieru tirage” można używać jedynie: suszonych drożdży, sacharozy i zagęszczonego moszczu gronowego, częściowo sfermentowanego moszczu gronowego i wina bazowego. Dodanie tirage liquor do wina bazowego nie może prowadzić do rozpoczęcia fermentacji alkoholowej w otwartym zbiorniku.

  Dodanie likieru tirage nie może zwiększyć całkowitej objętościowej zawartości alkoholu wina bazowego o więcej niż 1,5% obj. Dodajemy go w celu zapoczątkowania drugiej fermentacji.

  2) Wtórna fermentacja i dojrzewanie

  Po zamknięciu butelek umieszcza się je w pomieszczeniach do leżakowania w pozycji prawie poziomej, zwanej „en rima”, na tym etapie zachodzi fermentacja.

  3) Usunięcie osadu drożdżowego

  Po zakończeniu fazy fermentacji i dojrzewania butelkę poddaje się procesowi mieszania, aż cały osad zostanie idealnie zgromadzony w szyjce butelki, utrzymując butelkę w pozycji odwróconej, aż do momentu oczyszczenia, przy pomocy zamrożenia szyjki butelki.

  4) Uzupełnienie brakującego wina

  Do butelki dolewany jest mieszanka wina i cukru trzcinowego. W zależności od koncentracji decyduje się tu o smaku Cavy.

  Podział Cava ze względu na czas dojrzewania w butelce na osadzie drożdżowym:

  • Joven (lub bez określenia) – 9-15 miesięcy dojrzewania w butelce.

  • Reserva - proces dojrzewania na osadzie trwa nie krócej niż 15 miesięcy.

  • Gran Reserva - proces dojrzewania trwa nie mniej niż 30 miesięcy i odbywa się w tej samej winnicy.

  Nazwa Pochodzenia zawiera liczne przepisy dotyczące uprawy, produkcji, etykietowania i butelkowania w celu zapewnienia jakości.

  Nasza rekomendacja:

  Alta Alella! Wytwarza wyjątkowe wina Cava w najmniejszej hiszpańskiej apelacji DO Alella nieopodal Barcelony w otoczeniu parku naturalnego Serralada de Marina z certyfikowanych upraw ekologicznych od lat 90. Bazą jest kwasowo - granitowo - piaszczysta gleba mająca swoją indywidualną nazwę Saulo. Jest to winiarstwo wysoce zaawansowane poparte doświadczeniem właściciela i enologa – Josep Marii Pujol Buskquets i zaangażowaniem rodziny – żony Cristiny, córek Mirei i Georginy wraz z oddanym zespołem Alta Alella. W tej winnicy powstają świetne Cavy białe i różowe kategorii Reserva, Gran Reserva, a także pierwsza na świecie Cava naturalna – wino naturalne bez dodatku siarczyn - to Bruant. Zwieńczeniem tej wyjątkowej kolekcji są dwie gwiazdy – najlepsze Cava Mirgin Opus i Mirgin Exeo - Gran Reserva Brut Natur z wyjątkowym oznaczeniem Paraje Calificado. Jest ich w Hiszpanii zaledwie kilkanaście!

  Rzeczy o Cava, które warto wiedzieć:

  Cava jest hiszpańską wersją wina wytwarzanego metodą tradycyjną, zwaną też metodą klasyczną oraz szampańską. To wysokiej jakości wino musjące.

  W jakiej temperaturze i z jakich kieliszków pijemy Cava?

  Tego typu wino najlepiej podawać w temp. 8-10 stopni Celcjusza. Butelkę przed otwarciem należy umieścić na minimum półtorej godziny w lodówce. Podajemy w szczupłych kieliszkach do wina musującego lub w szczupłych kieliszkach do wina białego. Rekomendujemy w obu przypadkach zestawy polskich kieliszków Krosno z linii Duet dostępne w naszej ofercie.

  Czy Cava nadaje się dojrzewania?

  To zależy od tego z jaką Cava mamy do czynienia. Lekkie i proste, a tym bardziej słodsze wersje nie zyskają z czasem, natomiast wina złożone, wytrawne Brut Nature o wysokiej jakości jak rekomendowana tu Alta Alella mogą jeszcze zyskać z czasem. Generalnie odradzamy jednak przechowywanie dłuższe niż 7-8 lat od momentu zbioru podanego na etykiecie. Rekomendujemy przechowywanie we właściwych warunkach (sprawdź jak prawidłowo dojrzewać wino) w pozycji stojących butelek.

  Jak należy przechowywać otwarte wino Cava?

  Cava nie nadaje się do długiego przechowywania, jako otwarte wino. Sugerujemy wypić je w ciągu jednego dnia lub zamknąć szczelnie butelkę dobrej jakości stoperem. Mamy je w naszej ofercie (sprawdź) Taki stoper przedłuży nam świeżość otwartego wina do 2-3 dni. Należy jednak pamiętać o tym, że każde ponowne otwarcie wina wytrąca z niego zgromadzoną część gazu. Znamy Sommelierów, którzy preferują wina musujące wygazowane. Pozostawiamy tą decyzję indywidualnym preferencjom.

  Do czego podać wino Cava?

  Cava sprawdzi się na aperitif. Pobudzi kubki smakowe do pracy i sprawi, że będziemy mieć większą ochotę na jedzenie. Dodatkowo będzie oczyszczać podniebienie pozostawiając miłe i eleganckie odświeżenie. Jest to wino dość uniwersalne – będzie komponować się z lekkimi makaronami z dodatkami warzywnymi, a także rybami i owocami morza. Dobrej jakości, delikatna Cava smakuje nam solo, a także z dodatkiem przekąsek – orzechów, paluszków, czy chipsów. Jest alternatywą droższego Szampana, coraz częściej prezentując porównywalną jakość, choć nieco inną charakterystykę.

  Cava w sklepie online:

  Polecamy naszą ofertę dostępnych Cava! Każdą z nich sprawdziliśmy i oceniliśmy wysoko, dzięki czemu znalazła się w naszej ofercie. Jako importer - dystrybutor dbamy także o dobre ceny oraz bieżącą dostępność i aktualne roczniki.

  Buen Apetito!

• 

  Wina na wesele

  Planowanie Wesela to wyzwanie. Niezależnie od tego czy wybieramy jako miejsce przyjęcia plener, rodzinny obiad, tradycyjną salę weselną czy pałac albo zamek mamy do zaplanowania podobną póle kwestii, które w tym jednym - wyjątkowym dniu powinny być dopięte na ostatni guzik. Oprócz weselnego menu bez względu na jego styl i złożoność coraz większe znaczenie odgrywają proponowane wina. Już pierwszy kieliszek przy toaście po ślubie, jeszcze przed rozpoczęciem przyjęcia weselnego jest już zazwyczaj winem musującym i wtedy mamy kilka opcji do wyboru. Są nimi proste wina musujące Frizzante lub Prosecco albo Cava, czy Cremant. Najbardziej prestiżowym winem musującym będzie Szampan. Dysponujemy tym czego potrzebujecie!

  Jakie wino na wesele?

  Wybór win na tą szczególną okazję jest szeroki i powinniśmy z niego skorzystać zwracając uwagę na kilka istotnych kwestii:

  • Pora roku w której mamy wesele,

  • Menu weselne wraz z sposobem jego podania i serwowania

  • Finanse przeznaczone na ten cel.

  Jeśli mają Państwo jakiekolwiek wątpliwości już w tym miejscu chcemy potwierdzić możliwość kontaktu z nami w celu rozjaśnienia wszystkich wątpliwości i pomocy przy wyborze najlepszego wina na wesle.

  Jakie wino w prezencie dla Państwa Młodych?

  Nim przejdziemy do win dopasowanych do przyjęcia weselnego warto zwrócić uwagę na istotny szczegół. Wino to świetny pomysł na prezent dla Państwa Młodych. Przy zakupie warto zwrócić uwagę na to czy lubią i piją wino. Jeśli tak, to śmiało możemy pozwolić sobie na oryginalne propozycje z nietuzinkowych regionów takich jak Eger, Val d'Adige, czy Bierzo oraz z szczepów Furmint, Enantio, czy Godello wyszukując wina wytrawne. Dobrą alternatywą są również wina musujące takie jak Cava oraz słodkie, szczególnie Tokaj. Z kolei, jeśli Państwo Młodzi nie są winiarzami i ich ulubionym winem jest półwytrawne Prosecco weźmy to pod uwagę. Zaproponujmy bardzo dobre – najlepsze! Prosecco DOCG, które zdobyło ten tytuł oficjalnie w Polsce – to półwytrawne Prosecco Extra Dry Il Soler od Marsuret.

  Czy pora roku w której odbywa się wesele ma znaczenie?

  Dobór wina do menu weselnego.

  Oczywiście, że pora roku ma znaczenie. Im cieplej na zewnątrz tym lżejsze i delikatniejsze wina pijemy, zaś w miesiącach zimowych wybieramy te cięższe i bardziej złożone. To co w kieliszku powinno komponować się z tym co na talerzu i odwrotnie. Warto o tym pamiętać, ponieważ wybór ciężkiego Primitivo w wakacyjnym miesiącu do sałatek i menu wegeteriańskiego może okazać się zbyt „mocny”, z drugiej strony lekkie i mocno schłodzone wino typu Vinho Verde nie zagra do cięższego mięsa w okresie zimowych ferii. Zdecydowanie należy to wziąć pod uwagę.

  Wspólnym mianownikiem z pewnością jest wino musujące na początek i ten wybór sugerujemy pozostawić w ramach kategorii Prosecco w zależności od ulubionego stopnia wytrawności, gdzie mamy wybór od lekko słodkich po delikatnie wytrawne. Szukając eleganckiej wytrawności sugerujemy wina musujące typu Cava. Do obiadu i po nim w miesiącach letnich bardziej stawiamy na wina białe, zaś w okresie zimowym przewaga jest po stronie win czerwonych. Wybór win zawsze doskonale zwieńczą jakościowe słodkie wina podawane do deseru lub same jako deser.

  Budżet finansowy

  To oczywiście kwestia, którą powinniśmy wziąć pod uwagę. Kupujemy zazwyczaj większą liczbę butelek wina i chcemy tego zakupu dokonać wybierając najlepszą ofertę mając na uwadze również środki przekazane na ten cel. To co buduje naszą przewagę to fakt, że jesteśmy bezpośrednim importerem i dystrybutorem, co sprawia, że prezentowane przez nas ceny są najbardziej atrakcyjnymi na rynku. Dodatkowo przy większym zakupie, po wcześniejszym ustaleniu istnieje możliwość przyjęcia zwrotu części win niewykorzystanych podczas przyjęcia.

  Chcemy aby ten wyjątkowy dzień był taki, także ze względu na wino.

  Jesteśmy do Państwa dyspozycji!

• 

  Amarone

  Amarone to – obok Barolo i Brunello – jedno z najbardziej prestiżowych włoskich win. Pochodzi ono z leżącego na północy Włoch regionu Veneto, a konkretnie apelacji Amarone della Valpolicella DOCG. Stoi za nim nieco romantyczna historia o winiarzu, który miał zapomnieć o fermentującej beczce słodkiego Recioto, co w następstwie zamiany większości cukru w alkohol, dało wino wytrawne. Prawda jest nieco bardziej przyziemna, ale to nie legendy stoją za sławą Amarone, a jego wyjątkowa metoda produkcji i idący za tym niepowtarzalny smak.

  Metoda produkcji

  Amarone jest kupażem opartym najczęściej na trzech właściwych dla regionu Veneto odmian: Corvina, Rondinella oraz Molinara. Winogrona te po zbiorach poddawane są specjalnemu procesowi zwanemu appassimento. W procesie tym, trwającym nawet do pół roku, suszy się zebrane owoce w celu koncentracji cukru oraz smaków, a tym samym pozbycia się zbędnej wody, której to zawartość może spaść o 40%. Następnie winogrona są poddawane mogącej trwać tygodniami fermentacji, a powstałe wino trafia do beczek na minimum 2 lata (4 lata dla Amarone Riserva).

  Charakterystyka wina

  Amarone jest niezwykle bogatym i skoncentrowanym trunkiem. Sporo ciała, wysoki ekstrakt i poziom alkoholu w granicach 16-18% to znaki rozpoznawcze tego wina. Na spektrum smaków składają się zazwyczaj słodkie, przetworzone owoce, figi, czekolada oraz balsamico; tanina jest elegancka a odpowiednia kwasowość pozwala zachować balans w kieliszku.

  Amarone do posiłku

  Tak potężne wino sprawdzi się głównie po posiłku w ramach digestifu, ale jest też kilka połączeń kulinarnych, które sobie w takim zestawieniu poradzą. Króluje tutaj lokalna potrawa Risotto all’Amarone, ale sprawdzą się też dojrzewające twarde lub niebieskie pleśniowe sery, dziczyzna czy steki w ciemnych sosach.

• 

  Wina Frizzante

  Frizzante należy do kategorii win musujących, często określa się je jako „półmusujące”.  Najłatwiej opisać ten typ win, porównując dwa rodzaje win musujących: spumante i frizzane. Podstawową różnicą między winem Spumante, a Frizzante jest ciśnienie w butelce, a w konsekwencji poziom musowania. Ciśnienie w butelce wina Spumante wynosi przynajmniej 3,5 Bara, podczas gdy Frizzante nie przekracza 3 Bar. Kolejną różnicą jest czas musowania (krótszy we Frizzante) i rodzaj zamknięcia butelki. Wino Spumante zawsze zabezpieczone jest metalową nakładką, podczas gdy wino Frizzante wystarczy zabezpieczyć sznurkowym koszyczkiem. Spotkać można także często zamknięcie win frizzante nie korkiem - a nakrętką.

  To lekko musujące wino, może być wytwarzane w niemal każdym zakątku świata. Najczęściej uzyskuje się je z białych szczepów winorośli, które w połączeniu z bąbelkami, dają efekt wina niezwykle interesującego, rześkiego i przyjaznego.

  W jakich krajach produkuje się wino Frizzante?

  Śmiało można powiedzieć, że królestwem Frizzante są Włochy. W ofercie Rafa-Wino znajdziemy wina ze szczepu Malvasia. Odmiana ta cechuje się aromatem migdałów i moreli. Często wykorzystywana jest do produkcji słodkich win, ze względu na wysoką zawartość cukru w gronach. Frizzante ze szczepu Malvasia jest złociste i bardzo aromatyczne. Frizzante uzyskiwane jest również ze szczepu Bonarda, uprawianego w regionie Piacentino na północy Włoch. Wyróżnia się czerwonym, rubinowym kolorem oraz aromatem wiśni i ciemnych owoców. Odmiana ta przypomina Lambrusco, z którego także wytwarza się Frizzante. Lambrusco to szczep z regionu Emilia-Romagna na północy Włoch. Uzyskuje się z niego rześkie i delikatne wino. I jeszcze jedna lekko musująca propozycja z Włoch: Ortrugo Frizzante. To świetny trunek o intensywnych, owocowych aromatach z nutami wisteri i głogu. W ustach delikatnie musujące, pikantne, a zarazem wyważone.

  Na Węgrzech Frizzante wytwarzane jest z trzech odmian winorośli – Muskat, Furmint i Zenit. Pierwsza z nich uprawiana jest w Tokaju, a wina z niej uzyskiwane cechują się dużą zawartością cukru, a także bardzo intensywnym aromatem jaśminu, płatków róż oraz moreli i brzoskwiń. Furmint to szczep nazywany „królem Tokaju”. Frizzante wytwarzane z jego gron jest bardzo orzeźwiające, dzięki wyczuwalnej kwasowości. Odmiana Zenit uprawiana jest natomiast w regionie Etyeki-Buda. Wina musujące oparte na tym typie winorośli wyróżniają się owocowym aromatem z doskonale wyważoną kwasowością. Polecamy spróbować win frizzante od Etyeki Kuria: białe i różowe.

  Czym charakteryzuje się wino Frizzante?

  Frizzante charakteryzuje się delikatnością, łagodnością oraz subtelnymi bąbelkami. Jest także orzeźwiające i ma bardzo przyjemny owocowy smak. Jest to możliwie głównie dzięki metodzie wytwarzania tego wina. Do jego produkcji wykorzystuje się metodę Chartmana (włoską/Martinottiego/Prosecco). Opiera się ona na wtórnej fermentacji w kadzi ze stali nierdzewnej. Najczęściej wykorzystywana jest właśnie do produkcji win musujących. Pozwala na szybsze wytwarzanie, cały proces trwa zaledwie 15-20 dni, przez co wina te są bardzo świeże i bardziej owocowe. Niewyczulane są nuty drożdzowo-piekarnicze, z których słyną wina długo leżakowane.

  Z czym podawać wino Frizzante?

  Wino Frizzante świetnie komponuje się przede wszystkim z przystawkami podczas eleganckiej kolacji, może być także traktowane jako aperitif. Owoce morza lub słone potrawy dobrze współgrają ze słodyczą wina musującego. Są przez nie podkreślane. Ponadto, młode i świeże Frizzante może być także zaserwowane do posiłku głównego, jeżeli w jego skład wchodzą ryby takie jak dorsz czy łosoś lub delikatne mięsa, np. jagnięcina, cielęcina i kurczak. Ponadto, bardzo dobrze smakuje w przypadku sałatek zarówno owocowych, jak i warzywnych, oraz do dań wegetariańskich. Ogromną zaletą Frizzante jest przede wszystkim to, że nie przytłacza aromatu i smaku dań.

  Jeśli poszukujemy dobrego wina do deseru, w takim przypadku również sprawdzi się Frizzante. Bardzo dobrze podkreśla smak deserów owocowych oraz ciast, takich jak tarty, bułeczki drożdżowe czy crème brulée. Wino Frizzante może być także częścią orzeźwiających drinków z dodatkiem Aperolu, Martini Royale czy z sokiem brzoskwiniowym lub pomarańczowym.

  Na jakie okazje sprawdzi się wino Frizzante?

  Frizzante jest doskonałe na każdą okazję. To wino, które często spożywane jest latem, kiedy na zewnątrz panują bardzo wysokie temperatury. Ma świeży smak i jest bardzo orzeźwiające, przez co doskonale sprawdzi się jako wino na wesele. Ponadto, osoby zastanawiające się, jakie wino pasuje do polskiej majówki, powinny postawić właśnie na Frizzante. Nie każda osoba lubi intensywnie musujące bąbelki, dlatego podczas ważnych wydarzeń, jak Sylwester, zaręczyny itd. Frizzante będzie bardzo dobrym rozwiązaniem.

  Zapraszam do zapoznania się z pełną ofertą win frizzante dostępnych w Rafa-Wino.

• 

  Szampany

  Wina musujące produkuje się na całym świecie, różnymi sposobami. Szampana z kolei tylko w jednym kraju, w jednym regionie, jedną metodą. Jednak jego renoma jest tak duża, że o szampanie słyszał każdy. Warto poznać tajniki produkcji “prawdziwego” szampana, aby docenić jego walory.

  Metoda tradycyjna - etapy produkcji wina musującego

  Metoda szampańska produkcji wina (zwana inaczej metodą tradycyjną) polega na wykonaniu wina bazowego, ewentualnie kilku takich win, a następnie zmieszaniu ich w celu uzyskania pożądanego charakteru i jakości. Następnie do wina dodaje się mieszankę drożdży i cukrów, które będą odpowiedzialne za wtórną fermentację, która zamieni wino spokojne w musujące. Będzie miała ona miejsce w zakapslowanej butelce. Równie ważny będzie teraz okres dojrzewania wina na osadzie, a więc obumarłych drożdżach.

  Dojrzewanie wzbogaca każde wino musujące nadając mu dodatkowej tekstury oraz cech smakowo-zapachowych, spośród których wymienia się najczęściej nuty chlebowe lub tostowe. Na koniec produkcji wina musującego metodą szampańską konieczne jest usunięcie osadu – proces ten nosi nazwę degorgement. Usunięcie osadu powoduje także ubytek samego wina. Dlatego do butelki dodaje się specjalną mieszaninę wina i cukru o nazwie liqueur d’expédition. Takie „dosładzanie” również ma swoją nazwę – dosage -i jest dozwolone wyłącznie dla musiaków robionych metodą tradycyjną. Ostatni etap to korkowanie butelki.

  Każda część procedury produkcji szampana jest pracochłonna, a wszystko to zwiększa koszty wytwarzania w ten sposób wina musującego.

  Dobrym sposobem na ocenę jakości szampana jest spojrzenie na jego bąbelki. Drobne, bardzo drobne bąbelki dobrze wkomponowane w wino są oznaką dobrze zrobionego szampana.

  Szampan - skąd pochodzi i z jakich winogron jest robiony

  Wina musujące robione metodą szampańską (tradycyjną) przygotowuje się na całym świecie, ale mianem “szampana” mogą poszczycić się te zrobione w jednym miejscu na północy Francji. Winogrona muszą pochodzić z terenu apelacji AOC Champagne i należeć do jednego z trzech szczepów: Chardonnay, Pinot Noir lub Pinot Meunier. Prawo do zastrzeżonej w 1911 roku nazwy mają wyłącznie wina wyprodukowane metodą klasyczną, przy zastrzeżeniu, że okres dojrzewania wina na osadzie drożdżowym jest nie krótszy niż 15 miesięcy.

  Szampany, tak jak większość win musujących, możemy podzielić na rocznikowe – rocznik umieszczony jest na etykiecie, jednak tylko w wypadku bardzo udanego zbioru. W większości przypadków szampan nie posiada rocznika (NV – non vintage), a jest mieszanką win bazowych z dwóch lub więcej lat. Tym samym producent jest w stanie utrzymać jakość i charakter wina na podobnym poziomie, a klient wino nabywający wie czego spodziewać się po wybranej etykiecie.

  Dla szampanów produkowanych z jednej tylko odmiany przyjęto osobne nazwy. Ten produkowany wyłącznie z Chardonnay nosi nazwę blanc de blancs (białe z białego), natomiast blanc de noirs (biały z czarnych) oznacza, wino wykonane z ciemnych winogron Pinot Noir lub Pinot Meunier. To rzadka sytuacja, że z czerwonej odmiany winogron, powstaje wino białe. Ale udaje się to dzięki temu, że kontakt między skórką a sokiem jest minimalny.

  Szampan może także występować w formie wina różowego i jest jedynym winem w Europie, które powstaje poprzez mieszaninę wina białego i czerwonego.

  Wina musujące produkowane metodą szampańską (tradycyjną) powstają nie tylko we Francji. Więcej na ich temat przeczytasz TUTAJ.

  Szampany w ofercie Rafa-Wino

  W Polsce najbardziej kojarzonymi markami szampana są Veuve Cliquot, Moet czy Dom Perignon, a więc potentaci branży. Znawcy polecają jednak poszukiwać mniejszych i mniej znanych winnic Szampanii, gdyż jest to region o bardzo dużej koncentracji producentów odznaczających się wysoką jakością. Jednym z takich właśnie winiarni jest Delavenne Pere & Fills, który stał się pierwszym domem szampana, z którym Rafa-Wino nawiązała współpracę.

  Delavenne Pere & Fills to producent szampana znajdujący się w Bouzy - uroczej miejscowości winiarskiej położonej na południowych zboczach góry Reims, pomiędzy Reims a Epernay. Renoma uprawianych tu win sięga czasów dworów królewskich we Francji, w szczególności Króla Słońce Ludwika XIV.

  Cały obszar Bouzy jest klasyfikowany jako Grand Cru od 1895 roku. Tylko 17 z 320 wiosek w AOC Champagne otrzymało takie wyróżnienie, co jest dowodem wyjątkowej jakości tutejszego terroir.

  Rodzina Delavenne produkcją tego najszlachetniejszego wina musującego świata zajmuje się od czterech pokoleń. Jako producent posiadają klasyfikację RM oznaczającą, że wszystkie winogrona wykorzystane do produkcji szampana pochodzą z ich własnej uprawy, a nie są odkupowane od innych winogrodników. Delavenne Pere & Fills swoje wina musujące robią z dwóch tylko odmian winogron – Chardonnay i Pinot Noir. Jako, że posiadają także własne rozległe piwnice konieczne do dojrzewania wina, mają pełną kontrolę każdego etapu produkcji.

  Z czym łączyć szampana

  Dla wielu szampan i inne wina musujące, wytwarzane metodą szampańską, są zarezerwowane tylko na specjalne okazje. Szampan stanowi nieodłączny element balów sylwestrowych, wesel oraz celebracji dużych sukcesów. A szkoda, bo te pyszne bąbelki są idealnym partnerem do jedzenia i codziennego picia.

  Szampan będzie pasował do wykwintnych dań z kawiorem i ostrygami, ale także komponuje się świetnie ze swojską kiełbasą, serami, ciastami czy owocami. Kluczem jest stosowanie jak najlepszej jakości składników – wówczas nawet prosta przekąska staje się prawdziwą ucztą dla podniebienia.

  Warto pamiętać także o właściwym podaniu szampana: musi być schłodzony do temp. 8-10’C i znajdować się w długich, specjalnych kieliszkach (zwanych fletami) spowalniających proces ulatniania się bąbelków.

  Zapraszamy do zapoznania się z ofertą szampanów dostępnych na Rafa-Wino.

• 

  Wina pomarańczowe

  Wino pomarańczowe jest to rodzaj białego wina, które powstaje poprzez pozostawienie skórek winogron i nasion w kontakcie z sokiem, tworząc produkt końcowy o głębokim pomarańczowym odcieniu.

  Proces wytwarzania wina pomarańczowego

  Skórki nie są od razu usuwane z moszczu, ale macerują się w nim. Różni się to od winifikacji wina białego, w której sok jest od razu tłoczony i poddawany fermentacji już bez skórek.

  Tutaj wino fermentuje na skórkach - tak jak to się dzieje zawsze przy robieniu win czerwonych. Czasem to trwa kilka dni, czasem kilka miesięcy. Skórki zawierają barwniki, fenole i taniny, normalnie niepożądane w winie białym, ale stanowiące ważne składniki wina czerwonego i pomarańczowego.

  Fermentacja na skórkach to naturalny proces, w którym wykorzystuje się niewiele dodatków. Z tego powodu wina pomarańczowe smakują zupełnie inaczej niż zwykłe białe wina i mają kwaśny i orzechowy smak z powodu utleniania.

  Można również spotkać się z terminem „Ramato”, co oznacza „kasztanowy” w języku włoskim i zazwyczaj odnosi się do włoskiego Pinot Grigio wykonanego w stylu pomarańczowego wina.

  Barwa, aromat i smak win pomarańczowych

  W zależności od tego, jak długo sok fermentuje ze skórkami, wina mające kontakt ze skórą mogą mieć barwę od złocisto-słomkowożółtej, przez wibrujący bursztyn, aż po ciemny pomarańcz. Czas spędzony ze skórkami nadaje tym winom więcej cech wina czerwonego, takich jak większe ciało i więcej taniny, przy jednoczesnym zachowaniu kwasowości wina białego. Im dłużej trwa fermentacja na skórkach, tym większe i śmielsze wino.

  Dlatego trudno jest jednoznacznie scharakteryzować wina pomarańczowe. Gdyż mogą to być wina lekkie, których smak przypomina utleniające się białe wina, z nutami zgniecionego jabłka aż po ciemno bursztynowe butelki, które smakują prawie jak kwaśne piwo.

  Wina pomarańczowe, które fermentowały na skórkach kilka miesięcy, są mocne i odważne, z miodowymi aromatami chlebowca (mięsisty owoc tropikalny), orzecha laskowego, orzecha brazylijskiego, posiekanego jabłka, lakieru do drewna, oleju lnianego, jałowca, zakwasu i suszonej skórki pomarańczowej.

  Na podniebieniu są cięższe od białych win, wytrawne, a nawet garbnikowe jak czerwone wina - o kwaskowatości podobnej do piwa owocowego.

  Na smak  wina pomarańczowego ma wpływ nie tylko czas fermentacji na skórkach, ale również, jakiego naczynia fermentacyjnego użyto. Wino fermentowane w qvevri może mieć bardziej ziemisty smak niż wino fermentowane w stalowym zbiorniku.

  Połączenia kulinarne z winami pomarańczowymi

  Ze względu na wysoką zawartość fenoli (garbniki i gorycz) oraz orzechową cierpkość, którą wykazują, pomarańczowe wina łączą się z szeroką gamą mięs, od wołowiny po ryby.

  Pomarańczowe wino szczególnie dobrze pasuje do pikantnych potraw, pikantnych serów i wędlin, obfitych warzywa, takich jak grzyby i kabaczki.

  Ze względu na swoją śmiałość, pomarańczowe wina dobrze komponują się z równie odważnymi potrawami, w tym potrawami curry, kuchnią marokańską, etiopską (jak gąbkowe naleśniki zwane Injera), daniami koreańskimi ze sfermentowanym kimchi (Bibimbap) i tradycyjną kuchnią japońską, w tym sfermentowaną soją ( Natto).

  Historia wina pomarańczowego

  Proces wytwarzania wina pomarańczowego był znany już w starożytności, ale większe zainteresowanie produkowaniem tego typu win, pojawiło się ciągu ostatnich 20 lat. Starożytną metodę zaczęli pierwsi stosować włoscy i słoweńscy winiarze w latach 70 - później zainspirowali się nią inni. 

  Wielu współczesnych winiarzy sięga do tradycji sprzed aż 5000 lat, kiedy na Kaukazie (dzisiejsza Gruzja), wina pomarańczowe fermentowały w dużych podziemnych naczyniach zwanych Qvevri („Kev-ree”), które pierwotnie były zamknięte kamieniami i zapieczętowane woskiem. Teraz znów qvevri wykorzystywane są przy produkcji win - nie tylko w Gruzji. 

  Współcześnie wina pomarańczowe są macerowane na skórkach, ale niekoniecznie w glinianych amforach, ale często w stalowych kadziach czy w beczkach. A sam termin „wino pomarańczowe” został wymyślony dopiero w 2004 roku przez brytyjskiego importera wina, Davida A. Harveya.

  Wina pomarańczowe nie są jeszcze tak popularne jak białe, różowe czy czerwone, ale wielu winiarzy wykazuje rosnące zainteresowanie wytwarzaniem tych ciekawych win.

  Zapraszamy do zapoznania się z ofertą win pomarańczowych w Rafa-Wino.

• 

  Wina na prezent

  Wybór prezentu, zwłaszcza dla osoby, której gustów nie znamy, często spędza nam sen z powiek. Zastanawiamy się co lubi, co wypada sprezentować, co okaże się zbyt skromne, a co nazbyt zobowiązujące, co za bardzo osobiste, a co nazbyt oficjalne…

  Patrząc na te dylematy dobre wina to znakomity, niezwykle uniwersalny upominek, kojarzący się prestiżem i kulturą. Dobre wino przemawia bardziej elegancko i mniej dosadnie niż mocne alkohole.

  Dobre wino – ile kosztuje?

  Dobre wino na prezent to obszerne pojęcie, zastanówmy się czego unikać przy wyborze wina na upominek. Chcąc sprawić komuś przyjemność winem, trzeba pamiętać, że nie powinna być to marka będąca w hipermarketach, sieciach sklepów spożywczych czy stacjach benzynowych. Nie chodzi tutaj o cenę, ale pewien trud, jaki sobie zadaliśmy, aby sprawić komuś przyjemność. Interesujące, dobrej jakości wina można kupić w cenie do 50 zł. Nie ma górnej granicy cenowej, wszystko zależy od kwoty jaką kupujący chce przeznaczyć na prezent. Bardzo ważne jest, aby na etykiecie wybranego wina zawarto nazwę apelacji z jakiej pochodzi, producenta, najlepiej z nazwę winnicy - daje to pewnego rodzaju gwarancję jakości wina.

  Wino na prezent — jaki rodzaj wina wybrać?

  Poniżej odpowiadamy na to dosyć trudne pytanie. Nawet nie znając gustu obdarowanego, można na to znaleźć odpowiedź. Gdy decydujecie się na wino słodkie, najlepiej wybrać wino znane, rozpoznawalne, niedosładzane sztucznie. Doskonałym wyborem będzie tutaj znakomity Tokaj lub Ice wine – słodkie wino pochodzące ze zmrożonych winogron, zbieranych przy odpowiedniej temperaturze w okresie suchych przymrozków. Jeśli na prezent szukacie wina wytrawnego, najlepiej wybrać wino łatwe w odbiorze, o niskiej kwasowości z wyraźną przewagą nut owocowych bądź tanicznych. Ciekawym wyborem będą tutaj czerwone, klasyczne wina z Langwedocji – Syrah lub Merlot albo białe, aromatyczne i lubiane kwiatowe np. Sauvignion Blanc, z Nowej Zelandii. Jeżeli mamy pewność, że obdarowany gustuje w białych winach wytrawnych można zdecydować się na trudniejsze wina – francuskie klasyki Chablis lub bardziej ciężkie, beczkowane Chardonnay. Czerwone szczepy, które powinny każdemu przypaść do gustu to z pewnością wybitne, włoskie Primitivo, pełne owocowych nut francuskie wina Pinot Noir, czy gładkie i łagodne pomimo swojej wytrawności lżejsze wina węgierskie, jak choćby jakościowa Kadarka. Dla koneserów doskonałym wyborem będą wina z Bordeaux, Burgundii, Doliny Rodanu, hiszpańskia Rioja lub włoskie Chianti (zarówno Rioja jak i Chianti występują także w wersji Reserva – co znaczy, że były dłużej beczkowane i przez to są winami poważniejszymi). Podsumowując, na szczególną uwagę zasługują czerwone i białe wina węgierskie, włoskie, hiszpańskie i francuskie.

  Wino na prezent dla kobiety, to jak najbardziej wina rose. Zdecydowana większość płci pięknej kocha różowe wina i to w każdej formie wytrawne, półwytrawne, półsłodkie i słodkie. W naszej ofercie możecie znaleźć najwyższej klasy wina różowe. Wyróżniają się przepiękną barwą, subtelnym owocowo – kwiatowo aromatem, a prawie w każdym z tych różowych cudów można odnaleźć przepyszną, truskawkową nutę. Bez wątpienia świetnym wyborem są tutaj delikatnie wytrawne: Abbotts & Delaunay - Grenache Rose, Domaine du Pere Caboche – Le Petit Caboche Rose 2020 czy Bründlmayer - Zweigelt Rose 2020.

  Nie trzeba się znać na winie, aby docenić orzeźwiającą moc bąbelków, mowa o Prosecco. Świadczy o tym duża popularność tego trunku. Idelane, lekkie włoskie wino, które każdemu przypadnie do gustu (polecamy winnicę Cantina San Osvaldo). Bardziej wymagających można obdarować Prosecco Valdobiene Superiore DOCG – to oznaczenie gwarantuje wysoką jakość wina oraz co jest równie ważne niższą cenę w odniesieniu do Szampana. Na uwagę zasługuje winnica Marsuret, która posiada prosecco w kilku różnych odsłonach od wersji wytrawnej po słodszą.

  W kategorii win musujących na uwagę zasługuje także hiszpańska Cava - wina musujące produkowane metodą szampańską. Nasza oferta zawiera jedne z najlepszych w Hiszpanii wina Cava producenta Alta Alella. Szczególne propozycje w wersji białej, jak i różowej.

  W ofercie Rafa Wino można znaleźć także inne wyśmienita wina musujące warte uwagi.

  Szampan – luksusowy prezent na każdą okazję

  Wyszukany, francuski Szampan nie stanowi jedynie znakomitego alkoholu na prezent – to także wartość dodana, nie od dziś wiadomo że szampan to symbol luksusu, elegancji i prestiżu.

  Na prezent proponujemy znaną markę – Moet & Chandon Imperial Brut, znany szampan przygotowany z trzech doskonałych szczepów winogron: Pinot Noir, Chardonnay oraz Pinot Meunier. Na specjalne okazje sprawdzi się doskonale szampan rocznikowy, legendarny Dom Perignon Vintage Moet & Chandon Dom Pérignon Vintage Brut 2010. Tego typu prezenty roztaczają wyjątkową atmosferę i podnoszą rangę wydarzenia.

  Jeśli szukacie wysokiej jakości szampana od właściciela niewielkiej winnicy, samego wytwarzającego wino ze swoich winogron o artystycznym zacięciu i pasji, twórcy prawdziwych, a mało znanych rarytasów zwróćcie uwagę na markę szampanów Delavenne Pere&Fils. To producent szampana, który wytwarza i sprzedaje szampana wyłącznie z własnych winogron, winnica klasyfikowana jako Grand Cru, co tylko potwierdza najwyższą jakość.

  Wino jako prezent dla starszych i młodszych

  Starsze pokolenie ceni klasyczne, znane, marki i apelacje oraz eleganckie i stonowane etykiety. Ilustracja zamku, znana apelacja lub rocznik oraz szczep wina na etykiecie to najlepsza opcja upominku dla szanownego seniora. Młode pokolenie zwraca uwagę na nowości, tutaj trafionym wyborem będą nowoczesne etykiety od młodych winiarzy, modne metody produkcji – np. Pet Nat lub inne nowoczesne ciekawostki związane z danym winem.

  Ile butelek wina dać w prezencie?

  Ilość butelek wina na prezent to kwestia wyboru. Oczywiście możemy wręczyć jedną butelkę. Intrygującym prezentem będzie zestaw dwóch lub więcej win (zazwyczaj nie więcej niż sześć) z jednej winnicy, tego samego szczepu (np. w różne roczniki) lub regionu. Taki upominek to doskonała okazja do zagłębienia się w wiedzę o winach oraz wstęp do eksperymentów z degustacją.

  Wina rocznikowe na prezent

  Ważne okazje zasługują na wyjątkowy prezent. Zainspirujcie się i podarujcie w prezencie unikalną butelkę, która pochodzi z roku urodzin jubilata, będzie uwieńczeniem wyjątkowej daty jubileuszu. Znakomite wina rocznikowe to niewątpliwie słodkie Aszu, dla lubiących bardziej wytrawne trunki także jest wiele propozycji. W Rafa Wino znajdziesz wiele propozycji na oryginalny prezent. Każde sprzedawane przez nas wino jest sprawdzone i zaakceptowane. Dla nas import i sprzedaż wina to nie tylko handel, to także zainteresowanie, a nawet pasja. Zapewniamy, że proponowane przez nas wina są odpowiedniej jakości!

  Dlaczego wino to dobry pomysłna prezent?

  Wino ma wiele zalet – to praktyczny prezent. Idealnie pasuje do potraw, towarzyszy podczas uroczystości i spotkaniom towarzyskim. Trunek ten sprzyja wspomnieniom i rozmowom, ponieważ za każdą wybraną butelką wina kryje się historia, region, człowiek, który to wino przygotował. Prezent w postaci wina może być długowieczny. Niektóre wina o długim potencjale starzenia mogą być przechowywane w odpowiednich warunkach do kilkudziesięciu lat. Jak poradzić sobie z wyborem? Najlepiej skontaktować się z nami przy pomocy komunikatora ze strony, mailowo lub telefonicznie. Zastanowimy się wspólnie nad winnymi gustami, z przyjemnością pomożemy w wyborze odpowiedniego wina. Możemy przygotować wspaniały zestaw prezentowy z winami, dobranymi zgodnie z Państwa upodobaniami. Dobierzemy również odpowiednią oprawę prezentu, w postaci skrzynki, pudełka lub torebki ozdobnej wraz z możliwością dodania życzeń oraz zabezpieczenia do wysyłki.

  Poniżej propozycje Rafa Wino idealnych win na prezent.

• 

  Egri Bikaver

  Bikavér jest jednym z najsłynniejszych czerwonych win na Węgrzech . Z uwagi na dowolność i mnogość użytych odmian winogron (w winie musi być użytych minimum 4 odmiany - z 13 dopuszczonych) oraz różne sposoby wyrobu, ogólna charakterystyka wina jest bardzo trudna. Ale jeśli mamy do czynienia z kupażem kilku czerwonych szczepów, możemy się spodziewać bogatej palety aromatów i smaków – co zazwyczaj zapowiada dobre wino do picia zarówno przy jedzeniu jak i solo dla zdrowia.

  Historia węgierskiego kupażu

  O pochodzeniu nazwy Egri Bikaver krąży kilka legend. Najczęściej opowiadaną historią jest to, że kiedy Osmanowie najechali zamek w Egerze w 1552 roku, generał odpowiedzialny za jego ochronę wpadł na świetny pomysł, aby dać żołnierzom czerwone wino, aby uczynić ich odważniejszymi i silniejszymi. I zadziałało! Węgrzy stali się nieustraszonymi obrońcami swojego zamku. Żołnierze osmańscy widzieli czerwień na węgierskich wąsach i ubraniach. Ponieważ nie pili alkoholu, nie kojarzyli tego z winem, a myśleli, że Węgrzy pili krew byków, i że to dodało im takiej werwy.  

  Legenda jednak mija się z prawdą. Na Węgrzech aż do czasu podboju tureckiego nie uprawiano czerwonego wina, dopiero Serbowie, uciekający przed tureckim podbojem, przywieźli ze sobą wiedzę na ten temat. 

  W czasach komunizmu winiarstwo w węgierskich państwowych przedsiębiorstwach winiarskich charakteryzowało się masową produkcją. W latach 70. i 80. eksportowano bardzo niskiej jakości wina Bikavér. Te wina z dolnej półki były rozcieńczone, utlenione i były złymi przykładami węgierskiego wina.  Zaszkodziło to reputacji stylu Bikavér zarówno za granicą, jak i na Węgrzech. Dziś winnice w Egerze wciąż próbują wyjść z bałaganu masowej produkcji i odbudować swój wizerunek.

  Pierwszym znanym producentem byczej krwi był Jenő Gröber, winiarz/sprzedawca, który zaczynał od kupowania różnego rodzaju win od winiarzy w Egerze, ich mieszania i leżakowania, a następnie z dużym powodzeniem sprzedawał produkt pod własną marką.

  Egri Bikavery dzisiaj – zasady produkcji

  Egri Bikaver zajmuje historycznie pierwsze miejsce na podium klasyfikacji regionalnej. Jej, jako pierwszej został przydzielony francuski odpowiednik apelacji - Egri Bikaver pochodzi tylko i wyłącznie znad Egeru.

  Zastrzeżona nazwa obliguje do tego, aby wino spełniało określone wymogi dotyczące przede wszystkim procesu produkcji, aby mogło nosić nazwę Egri Bikaver:

  1. winogrona do jego produkcji muszą pochodzić z regionu Eger a grona muszą pochodzić tylko z zarejestrowanych i kontrolowanych winnic.

  2. do produkcji Egri Bikaver mogą być wykorzystane tylko określone szczepy winogron – Kékfrankos, Kékoportó, Kadarka, Blauburger, Kékmedoc, Zweigelt, Cabernet franc, Cabernet sauvignon, Merlot, Pinot noir, Menoir, Syrah i Turan.

  3. wino to musi powstawać z minimum czterech wymienionych czerwonych szczepów, jednak żaden z nich nie może stanowić więcej niż 50% zawartości, oraz ani jeden mniej niż 5%

  4. Dozwolony jest zbiór 13,6 tony winogron z hektara, ale lepsi producenci znacznie ograniczają zbiory by uzyskać bardziej jakościowe wina

  5. Egri Bikaver jest macerowany przez co najmniej 8 dni, zabronione jest chemiczne zakwaszanie i dokwaszanie moszczu.

  6. Wino musi dojrzewać w dębowych beczkach (nie ma określenia długości)

  7. butelkowanie wina musi być przeprowadzone tylko na terenie Egeru, przez firmy z atestem "Eger Wine Community".

  8. Rocznik wina musi znajdować się na głównej etykiecie

  9. Zanim Egri Bikaver zostanie przeznaczone do sprzedaży, podlega ocenie sensorycznej "Wine Classification Board of Eger Wine Region".

  Egri Bikaver Superior. W tym przypadku w skład kupażu wchodzi minimum pięć z trzynastu ww. odmian. Maceracja trwa 14 dni, następnie wino musi spędzić minimum dwanaście miesięcy w dębowych beczkach i sześć w butelce, zanim trafi do sprzedaży. Jest to wino wyższej jakości, nadające się do leżakowania, jak i na specjalne okazje.

  Możemy być pewni, że obecnie produkowane Egri Bikavery to wina wysokiej jakości, dalekie od niesławnych bikaverów sprzed 30 lat…

  Bikavery z Szekszardu

  Pisząc o Egri Bikaverach nie sposób nie wspomnieć o bikaverach z Szekszardu – regionu znajdującego się na południu Węgier. Do dziś trwają spory, w którym regionie wcześniej zaczęto produkować słynne kupaże, w Egerze, czy w Szekszardzie. Faktem jest, że nazwa bikavér, „krew bycza”, jest autorstwa poety Jánosa Garay, twórcy postaci Jánosa Háry. Pierwsze potwierdzone użycie tej nazwy pochodzi z wiersza „Szegzárdi bordal” z 1846 roku – czyli jest związane w Szekszardem.

  Produkcja tego wina też jest uregulowana prawnymi wymogami:

  • Wino musi być leżakowane w drewnianej beczce przez minimum rok.

  • Wino powinno być mieszanką co najmniej 4 odmian winogron z następującymi ograniczeniami:

  - Kékfrankos musi stanowić minimum 45% kupażu - Kadarka musi stanowić minimum 5% - Inne dozwolone odmiany mieszanki: Cabernet Sauvignon, Cabernet Franc i Merlot. - Dozwolone jest również użycie następujących odmian, ale mogą one stanowić łącznie maksymalnie 10%: Blauburger, Kékoportó, Menoire, Pinot noir, Syrah, Zweigelt, Bíborkadarka, Alibernet, Turán, Tannat, Sagrantino , Malbec, Meszi Kadar.

  • Zabronione jest dosładzanie wina.

  Przedstawiciel Szeksardzkiego bikavera to w Rafa-Wino wino Vida Peter - Bikaver

  Poniżej zestawienie Bikaverów dostępnych w Rafa-Wino

• 

  Wina Prosecco

  Szczycące się świeżymi kwiatowymi smakami, świeżą kwasowością i oczywiście mnóstwem bąbelków, Prosecco to taka radość z picia. Ale czy Prosecco jest tylko tanią alternatywą dla Szampana? Jeśli możemy sobie na to pozwolić, czy powinniśmy wybrać francuskie wino musujące zamiast tej włoskiej opcji?

  W tym artykule przedstawiamy podsumowanie wina Prosecco. Przeprowadzimy Cię przez wszystko, co musisz wiedzieć o tym uroczym bąbelku, w tym skąd pochodzi, jak jest wytwarzany i jak łączyć go z jedzeniem.

  Co to jest wino Prosecco?

  Wino Prosecco to wino musujące pochodzące z północno-wschodnich Włoch. W ten sam sposób wina produkowane w Szampanii są nazwane od ich rodzinnego domu (np. Grand Cru – Bouzy), wino Prosecco nosi nazwę włoskiego miasta Prosecco, które jest przedmieściami Triestu.

  Chociaż Prosecco jest uznawane za wino włoskie, winogrona użyte do jego produkcji zostały w rzeczywistości sprowadzone do Włoch ze Słowenii. Winogrona Prosecco były wcześniej znane jako winogrona Glera, aż do 2009 roku, kiedy włoscy winiarze zdecydowali się pozbyć winogrona jego słoweńskich korzeni i wprowadzić go na rynek jako Prosecco.

  Prosecco występuje w szerokiej gamie stylów, chociaż zdecydowanie najbardziej popularne są style brut i extra brut. Brut oznacza, że ​​wino musujące jest wytrawne – delikatnie wytrawne.

  Istnieją trzy typowe poziomy wytrawności, o których powinieneś wiedzieć, jeśli chodzi o Prosecco:

  Brut: wytrawne wina, które w odbiorze są subtelnie wytrawne,

  Extra Dry: półwytrawne, z wyraźną kwasowością i słodyczą. Klasyk!

  Dry: słodszy styl świeżych bąbelków i przez to bardziej nieoczywiste.

  Tania alternatywa dla szampana?

  Wielu miłośników wina myśli o Prosecco tylko jako o tańszej alternatywie dla szampana, ale te dwa wina są bardzo różne.

  Po pierwsze, te wina musujące powstają z zupełnie innych winogron. Podczas gdy szampan jest produkowany z mieszanki winogron Pinot Noir i Chardonnay, Prosecco jest wytwarzane wyłącznie z winogron Prosecco (glera).

  Po drugie, oba wina są produkowane przy użyciu różnych metod produkcji wina. Podczas gdy Champagne wykorzystuje starsze, bardziej tradycyjne techniki, producenci Prosecco wykorzystują technologię i stworzyli bardziej ekonomiczne sposoby wytwarzania wysokiej jakości win.

  Co więcej, Prosecco nie zawsze jest z nich tańsze. Niektóre z najlepszych Prosecco to wina premium z cenami takimi, jak Szampany.

  Te premium Prosecco są produkowane w chronionych regionach winiarskich w małych partiach.

  Istnieje kilka poziomów jakości Prosecco, na które należy zwrócić uwagę, ale dwa na każdym końcu skali to:

  Prosecco DOC: Oznacza to, że wino ma kontrolowaną nazwę pochodzenia. To jest najczęstsze – Prosecco Treviso DOC.

  Prosecco Superiore DOCG: To wino musiało przestrzegać surowych zasad jakości. Jeśli wino ma ten symbol na butelce, jest uważane za jedno z najlepszych Prosecco – najczęstsze jest Prosecco Valdobbiadene DOCG.

  Jak przygotowywane jest Prosecco?

  Tak jak każde białe wino, tak Prosecco powstaje poprzez miażdżenie, fermentację i dojrzewanie winogron, tworząc w ten sposób alkohol. Jednak, aby nadać winom Prosecco jego kultowy blask, winiarze muszą uważać.

  Wina stają się winami musującymi, gdy są sfermentowane po raz drugi, powodując uwolnienie CO2 do wina.

  Producenci prosecco używają tak zwanej metody zbiornikowej lub metody Charmata. Stosując tę ​​technikę, winiarze mieszają białe wino bazowe z drożdżami i cukrem w dużym zbiorniku odpornym na ciśnienie, aby wywołać drugą fermentację.

  Jak smakuje wino Prosecco?

  Wina Prosecco są najczęściej spożywane w stylu wytrawnym - Brut lub półwytrawnym - Extra Dry; jednak ze względu na słodki owocowy smak winogron często smakuje słodziej niż wynikałoby to z danych na papierze.

  Podczas gdy wytrawna wersja Prosecco może mieć typowe nuty smakowe ostrych cytrusów lub trawy cytrynowej, butelka półwytrawna Prosecco ma cechy zielonego jabłka, białej brzoskwini i spadzi.

  Prosecco ma również niesamowite kwiatowe aromaty, które potęgują doznania degustacyjne. Degustatorzy często komentują słodkie, przypominające wiciokrzew aromaty.

  W porównaniu do szampana Prosecco ma proste, czyste smaki. Podczas gdy szampan często ma nuty brioche lub migdałów, Prosecco to ostre, owocowe nuty, które dominują na podniebieniu.

  Jeśli szukasz czegoś bardziej złożonego, z wyraźnym drożdżowym charakterem z dojrzewania na osadzie szampan lub cava jest prawdopodobnie najlepszym wyborem dla Ciebie. Jeśli jednak chcesz czegoś świeżego, owocowego i prostego bez szczególnej okazji, Prosecco jest dobrym wyborem.

  Jak sparować Prosecco?

  Dzięki ostrym owocowym smakom i wysokiej kwasowości Prosecco pięknie komponuje się z szeroką gamą dań.

  Podczas gdy Prosecco jest często spożywane jako aperitif lub przed posiłkiem jako przystawka, stanowi uroczy dodatek do pikantnych azjatyckich potraw, gorących curry i skorupiaków.

  Jednak naszym najlepszym wyborem do łączenia jedzenia z Prosecco jest brunch. Niezależnie od tego, czy zajadasz się jajkiem w koszulce i wędzonym łososiem, czy świętujesz ze stosem francuskich tostów, butelka Prosecco dzielona z przyjaciółmi to idealny sposób na rozpoczęcie weekendu.

  Jak podawać wino Prosecco?

  Prosecco powinno być podawane w kieliszku tulipan lub kieliszku szampan. Te długie, smukłe kieliszki pomagają dłużej zachować bąbelki, dzięki czemu każdy kęs jest tak samo musujący jak pierwszy.

  Najlepiej schłodzić Prosecco do niskiej temperatury. To nie tylko wyostrza smaki i dodaje mu wyrazistości, ale jest również bezpieczniejsze. Ponieważ Prosecco jest musujące, kiedy robi się zbyt ciepło, może to sprzyjać wypychaniu korka.

  Choć puryści mogą się z tym nie zgodzić, Prosecco jest świetną bazą do owocowego koktajlu. Zarówno Bellini, jak i Mimoza to pyszne sposoby na delektowanie się Prosecco. Aby uzyskać idealne Bellini, po prostu dodaj jedną część soku brzoskwiniowego do dwóch części Prosecco. W przypadku Mimozy zrób to samo, ale z sokiem pomarańczowym.

  Aby naprawdę zafundować swoim kubkom smakowym prawdziwe doznanie, zmieszaj Prosecco z Aperolem i wodą sodową, aby przygotować najlepszy włoski letni napój, kultowy Aperol Spritz.

  Kochane bąbelki

  Prosecco ma reputację tańszego wina musującego niższej jakości.

  Jednak to niezwykle wszechstronne i orzeźwiające wino! Dzięki szerokiej gamie stylów dostępnych na rynku, niesamowitym opcjom łączenia potraw i złożonej kulturze, Prosecco jest samo w sobie ikoną. Jeśli kochasz ostrą kwasowość Prosecco, nie zapomnij sprawdzić naszego Brut, który jest lekki, orzeźwiający z nutami cytryny i czarnego bzu. Pamiętaj także o tym, że nasz Marsuret Extra Dry DOCG zdobył tytuł najlepszego Prosecco w Polsce i dostępny jest w trzech formatach pojemności: 0,375l, 0,75l i Magnum - 1,5l.

• 

  Wina Koszerne

  Czy zastanawiałeś się kiedyś, czym jest koszerne wino? Zapraszamy!

  Termin koszerny pochodzi z hebrajskiego i oznacza odpowiedni lub właściwy. W odniesieniu do wina odnosi się do wina, którego produkcja musi spełniać surowe normy pod nadzorem żydowskiego autorytetu religijnego lub, w przeciwnym razie, ekspertów w tej dziedzinie. I powinien pozostać nietknięty przez nieżydowskie ręce.

  Nie oznacza to, że wino smakuje inaczej, w rzeczywistości nie da się odróżnić koszernego wina w ślepej degustacji od takiego, które nim nie jest. Podobnie jak w przypadku wszystkich win, jego jakość opiera się na dwóch podstawowych czynnikach: winnicy - upraw i winiarni – przetwórni.

  Warto zauważyć, że koszerne wino może pochodzić z winnic na całym świecie i nie wszystkie wina produkowane w Izraelu są koszerne. Dozwolone są również wszystkie odmiany winogron, chociaż preferowane jest stosowanie lokalnych, autochtonicznych winogron.

  W celu wprowadzenia koszernego wina do obrotu wymagana jest hechsher, czyli pieczęć aprobaty koszernego organu nadzorczego, organizacji takiej jak OU (Związek Prawosławny), władzy rabina lub „posek”, decyzja - twórcy w sprawach prawa żydowskiego. Dodatkową ciekawostką jest fakt, że 1% zysków ze sprzedaży tych win trafia na cele charytatywne!

  Spożywanie koszernego wina w społeczności żydowskiej towarzyszy wielu jej rytuałom, takim jak obrzezanie, małżeństwo i rozpoczęcie wszystkich świątecznych i szabatowych posiłków. Dlatego jego konsumpcja na całym świecie jest znacząca, zwłaszcza w Stanach Zjednoczonych, Izraelu, Francji i Wielkiej Brytanii.

  W tym miejscu nasuwa się zapewne kilka pytań, zapraszamy do dalszej lektury!

  Wymagania, aby wino uznano za koszerne

  Wino koszerne jest produkowane zgodnie z zasadami zawartymi w Torze, a konkretnie zgodnie z prawami kaszrutu, które zostały przekazane Mojżeszowi na górze Synaj i określają wymagania żywieniowe dla praktykujących Żydów.

  Jeśli chodzi o wino, ma to więcej wspólnego z ludźmi niż z konkretnymi składnikami zabronionymi w kaszrut. Są to:

  Tylko praktykujący Żydzi mogą brać udział w procesie produkcji wina, od zbiorów do butelkowania. Winogrona muszą trafić do winnicy w dobrym stanie - odpowiednio dojrzałe.

  Osoba nadzorująca przebieg (która nie musi być rabinem) zapewnia przestrzeganie prawa żydowskiego. Od początku zbiorów do końca butelkowania ich ręce są rękami winiarza, który przez cały czas działa wspólnie z dyrektorem winnicy, wyznaczając kolejne kroki.

  Wszystkie maszyny używane w całym procesie są obecnie odpowiednio zdezynfekowane i używane wyłącznie do produkcji win z certyfikatem koszerności.

  Inną osobliwością koszernego wina jest Pesach. Autorytet religijny gwarantujący, że nie zawiera niedozwolonych składników (np. szczególnych drożdży). Stosowanie produktów zwierzęcych jest niedozwolone (białko jaj jest dopuszczalne, ale tylko wtedy, gdy skorupka jaja jest biała i sprawdzona przez rabina). Żelatyna i kazeina nie są dozwolone, podobnie jak dodawanie bakterii, drożdży lub enzymów.

  W winnicy nie wolno używać nawozów organicznych, a winogrona muszą pochodzić z winorośli, które mają co najmniej cztery lata. W Izraelu mają też zwyczaj nie zbierać plonów w siódmym roku, aby winnica mogła odpocząć i wyzdrowieć.

  Rodzaje koszernego wina

  Jeśli skupimy się na procesie produkcji i odłożymy religię na bok, technicznie znajdziemy dwie odmiany wina koszernego: mevushal i nie-mevushal.

  Wino Mevushal poddawane jest specyficznemu procesowi, aby nie utracić swojej duchowej czystości i aby mogło być otwierane i podawane przez osobę niereligijną, nie tracąc przy tym swojej koszerności. Technika polega na poddaniu płynu wysokiej temperaturze przez kilka sekund, procesowi podobnemu do pasteryzacji. Wina niemewuszalskie są kwintesencją win koszernych, mogą je podawać tylko osoby przestrzegające zasad kaszrutu.

  Wino koszerne, a świat wina

  Podczas produkcji koszernego wina dostosowywane są wszystkie składowe do przepisów tego drobiazgowego procesu, zawsze pod nadzorem żydowskiego autorytetu religijnego. Jak widać po raz kolejny, świat wina to wyjątkowa kraina.

  Jeśli jesteś jedną z tych osób z ciekawością obserwującą te zagadnienia, to polecamy nasze wpisy o winach hiszpańskich, francuskich oraz tych z szczepu Pinot Noir. Zapisz się też do naszego newslettera, aby być na bieżąco ze wszystkimi naszymi nowościami i specjalnymi ofertami.