Rodzaj Jest 298 produktów.

Podkategorie

• 

  Wina musujące

  Wino musujące to wyjątkowy rodzaj wina, które nasycone jest dwutlenkiem węgla. Chociaż podstawa założeń produkcji jest podobna jak w winach spokojnych, to liczba niuansów rozróżniająca te dwie kategorie jest zaskakująca.

  Skąd w winie biorą się bąbelki?

  To jak bąbelki znalazły się w poszczególnych rodzajach win musujących zależy od metody użytej do ich produkcji. Jednak geneza powstawania dwutlenku węgla w winie jest zawsze taka sama. Dwutlenek węgla jest, podobnie jak alkohol, ubocznym efektem fermentacji alkoholowej. Dodane do soku (moszczu) winogronowego drożdże konsumują zawarty w nim cukier wydalając etanol oraz dwutlenek węgla. W przypadku produkcji win spokojnych gaz ten ulatnia się, natomiast w winach musujących zostaje on zachowany w winie. Najczęściej bąbelki, z którymi mamy do czynienia w pitych przez nas musiakach pochodzą z fermentacji wtórnej, jednak nie musi to być regułą.

  Co to jest Pet-Nat?

  Pet-Nat to rodzaj wina musującego lub półmusującego, a dokładnie rzecz biorąc skrócona nazwa sposobu produkcji takiego wina. Pétillant-naturel oznacza wino naturalnie musujące. Metodę tę określa się też terminem méthode ancestrale, a więc metodą przodków, metodą pradawną. W istocie jest to najbardziej pierwotny i prawdopodobnie najstarszy znany ludzkości sposób wytwarzania wina musującego. Polega on zabutelkowaniu nie do końca przefermentowanego wina i dokończeniu tego procesu już w butelce. Powstałe wino posiada naturalną perlistość, jest mętne gdyż nie usuwa się z niego osadu drożdżowego, a jego smak określa się jako rustykalny. Brak wtórnej fermentacji wskutek której powstawałby dwutlenek węgla to podstawowa różnica między winami pet-nat, a pozostałymi winami musującymi jeśli chodzi o technologię produkcji.

  Jak powstaje Szampan?

  Sposobem tworzenia wina musującego uważaną za najlepszą i dającą najlepsze efekty jest metoda klasyczna, nazywana równie często metodą szampańską lub metodą tradycyjną. Najistotniejszym jej elementem jest fakt, że przemiana wina spokojnego w musujące ma miejsce w całości w butelce. Ten sposób produkcji wina jest też zdecydowanie najbardziej kosztowny, co po części tłumaczy wysokie ceny Szampanów i innych win musujących robionych metodą tradycyjną.

  Polega ona na stworzeniu wina bazowego, a raczej kilku takich win, a następnie zmieszaniu ich tak aby uzyskać odpowiednią jakość. Do wina dodaje się tzw. liqueur de tirage zawierający drożdże i cukier. Będzie on odpowiedzialny za przeprowadzenie powtórnej fermentacji, która w całości zajdzie w zakapslowanej butelce. Kolejny krok to długotrwały proces dojrzewania wina na osadzie, a więc nieżywych drożdżach, które opadły nadno butelki. W przypadku Szampana proces nie może być krótszy niż 15 miesięcy. Dla porównania hiszpańska Cava dojrzewa na osadzie przez minimalny okres 9 miesięcy. Dojrzewanie pozwala winu na uzyskania dodatkowej tekstury oraz walorów zapachowych i smakowych, które najczęściej określane są jako nuty chlebowe, tostowe, czasem orzechowe, pojawić może się także akcent białej czekolady. Na koniec produkcji wina musującego metodą szampańską usuwa się osad, do butelki dodaje się specjalną mieszaninę wina i cukru (takie „dosładzanie” jest legalne wyłącznie dla musiaków robionych metodą tradycyjną), a następnie korkuje i znakuje się wino.

  Tradycyjna metoda produkcji wina musującego w Szampanii została wpisana na listę światowego dziedzictwa UNESCO w 2015 roku.

  Jak się robi Prosecco?

  Prosecco wyróżniają trzy czynniki: miejsce produkcji (północno-wschodnie Włochy), szczep (Glera) oraz metoda produkcji. Ta różni się od metody tradycyjnej i nazywana jest metodą Charmata. Różnica polega na przeprowadzeniu powtórnej fermentacji nie w butelce, jak ma to miejsce w metodzie klasycznej, a w dużym zbiorniku. W efekcie wino ma mniejszą perlistość, nie dojrzewa na osadzie, a więc posiada inne walory smakowe i zapachowe, ale jest też wyraźnie tańsze ze względu na znacznie obniżone koszty produkcji. Ceny Prosecco mogą znacznie się wahać, podobnie jak ich jakość. Najlepsze wina musujące robione metodą Charmata powstają w miejscowościach Conegliano i Valdobbiadene, skąd oryginalnie pochodzi Prosecco. Polecamy spróbować jednego z najlepszych Prosecco dostępnych w Polsce, laureata złotego medalu na Grand Prix Magazynu Wino 2017 – Marsuret „IlSoler” Extra Dry Valdobbiadene DOCG.

  Poziom wytrawności win musujących

  Wina musujące posiadają osobną klasyfikację ze względu na poziom zawartego w nich cukru. Zgodnie z przyjętymi w Unii Europejskiej normami etykieta wina musującego musi zawierać informację na temat poziomu wytrawności wina. Podział ten przedstawia się następująco:

  brut nature – zawartość cukru wynosi nie więcej niż 3 gramy na litr, a do wina po zakończeniu wtórnej fermentacji nie dodano cukru.

  extra brut – zawartość cukru wynosi 0–6 gramów na litr.

  brut – zawartość cukru wynosi mniej niż 12 gramów na litr.

  extra dry, extra sec, extra seco – zawartość cukru wynosi 12–17 gramów na litr.

  dry, sec, seco – zawartość cukru wynosi 17–32 gramów na litr

  medium dry, demi sec, semi seco – zawartość cukru wynosi 32–50 gramów na litr

  doux, dulce lub sweet – zawartość cukru przekracza 50 gramów na litr

  Rocznikowe wino musujące?

  Jeśli przyjrzeć się etykietom większości dostępnych w sklepach win musujących, zauważymy, że nie mają one podanego rocznika produkcji. Powodem jest fakt, że producenci chcą aby ich wina musujące posiadały tę samą jakość oraz walory smakowe z roku na rok. Efekt ten osiągają mieszając wina bazowe z różnych roczników. Wino takie określa się jako N/V – non vintage – wino nierocznikowe. Jedynie wina z najlepszych lat oznaczane są rocznikiem. Są one lepszej jakości, mają większy potencjał starzenia i zazwyczaj więcej kosztują.

  
  
  
  

• 

  Wina wytrawne

  Nazywanie wina „wytrawnym” jest jednym z pierwszych określeń, którego większość z nas uczy się w kontekście mówienia o winie, ale określanie wina jako wytrawne jest także zwrotem najczęściej nadużywanym.

  Powodem, dla którego termin „wytrawne” jest nadużywany jest fakt, że powszechnie używa się tego słowa do opisu cech sensorycznych wina, mimo że cechy te nie odpowiadają znaczeniu tego terminu. Tymczasem wino wytrawne to po prostu takie, które jest przeciwieństwem wina słodkiego. „Wytrawne” oznacza więc jak bardzo... niesłodkie jest wino.
  
  

  Skąd cukier w winie?

  Winogrona zawierają cukier owocowy (fruktozę i glukozę), które są pokarmem dla drożdży. Drożdże podczas procesu fermentacji żywią się cukrami, wydzielając jako produkt uboczny alkohol etylowy. Kiedy drożdże są w stanie zjeść cały cukier powstaje wino wytrawne – o małej zawartości cukru resztkowego i wyższym alkoholu. Proces ten może zostać przerwany przez interwencję winiarza. Wtedy większa część cukru pozostaje w winie, a alkohol jest niższy. Dobrym przykładem mogą być niemieckie Rieslingi, które gdy są słodkie lub półsłodkie mają często alkohol na poziomie 8-10%, a gdy robi się z nich wino wytrawne alkohol wynosi 10-12,5%.

  Wino wytrawne, a przepisy prawa

  To czy pijemy wino wytrawne jest kwestią obiektywną i nie dotyczy żadnych innych walorów smakowych poza zawartością w winie cukru. Zawartość tę określają zresztą przepisy, w przypadku większości win europejskich określane przez Unię Europejską. Zgodnie z rozporządzeniem Komisji Europejskiej 607/2009 wino wytrawne to takie, którego poziom cukru nie przekracza 4 g/l lub 9 g/l pod warunkiem, że całkowita kwasowość wyrażona w gramach kwasu winowego na litr wynosi nie więcej niż 2 g poniżej zawartości cukru resztkowego. Zaznaczyć jednak trzeba, że regulacja ta nie dotyczy win musujących, oraz że istnieją apelacje winiarskie, w których z różnych względów dopuszcza się nazywanie wina wytrawnym, mimo wyższej zawartości cukru. Tak jest np. z winami włoskimi z DOC Valpolicella czy niezwykle w Polsce popularnym Primitivo di Manduria, które może być określane jako wytrawne aż do 18 g/l cukru.

  Dlaczego niektóre wina wytrawne wydają się bardziej wytrawne od innych?

  No dobrze, wiemy już, że poziom wytrawności wina to nic innego jak poziom cukru resztkowego w nim zawarty. Dlaczego więc w obrębie samych win wytrawnych, o zbliżonej zawartości cukru jedne odbieramy jako bardziej wytrawne od innych? Zarówno eksperci zajmujący się tematyką wina, jak i naukowcy badający żywność twierdzą, że wpływają na to trzy kluczowe elementy: poziom tanin, kwasowość oraz aromat wina. Taniny, a więc zawarte w czerwonym winie polifenole, odpowiadają za odczuwanie suchości na podniebieniu, dziąsłach i języku, a także za uczucie charakterystycznej goryczki. Co ciekawe, jeśli chodzi o taninę, to niektórzy ludzie mają na nią wyższą wrażliwość ze względu na ilość białek naturalnie występujących w ślinie. Osoby z większą ilością białka w ślinie nie odczuwają wysuszającego działania garbników tak bardzo, jak osoby które mają go mniej.

  Każde wino ma także określony poziom kwasowości. Kwasowość stanowi przeciwwagę dla słodyczy, dlatego też wina o wyższej kwasowości, mogą być odbierane jako bardziej wytrawne. Jeśli jej poziom jest wysoki, winiarz może zdecydować się na pozostawienie w winie nieco większej ilości cukru resztkowego w celu złagodzenia uczucia kwaśności wina.

  Na nasze postrzeganie słodyczy wpływa także zmysł węchu. Wino o intensywnym, słodkawym aromacie będzie odbierane jako mniej wytrawne. Przykładem takich aromatycznych odmian mogą być Riesling, Gewurztraminer czy Sargamuskotaly.

  A czy dobre wino wytrawne będzie droższe od jego słodszego odpowiednika? Poziom wytrawności wina zasadniczo nie wpływa na jego cenę. Dopóki nie mówimy o szlachetnych winach słodkich, dopóty sam poziom cukru nie będzie grał roli w ustalaniu ceny wina.

  Bez względu na to, który rodzaj wina jest naszym ulubionym, pamiętajmy aby pić odpowiedzialnie.

• 

  Wina półwytrawne

  Wina półwytrawne cieszą się wśród polskich Konsumentów niesłabnącym zainteresowaniem. Choć część Klienteli otworzyła się na wina wytrawne, spore grono nadal uważa, że wino półwytrawne będzie bezpieczniejszym wyborem. Dlaczego tak się dzieje?

  Pokutuje przeświadczenie, że wino wytrawne jest kwaśne i cierpkie. Wielu Konsumentów wiąże wytrawność wina z jego kwasowością i tanicznością, zapominając (lub po prostu nie wiedząc), że poziom wytrawności wina, to nic innego jak poziom zawartości cukru resztkowego w winie.

  Co to jest i jak się je robi?

  Wino półwytrawne to takie, którego zawartość cukru resztkowego mieści się w określonym przedziale. Przedział ten regulują zwykle krajowe przepisy winiarskie, aczkolwiek na terenie Unii Europejskiej na poziomie ogólnym ustaliła je Komisja Europejska. Zgodnie z rozporządzeniem z 2009 roku wino półwytrawne to takie, które zawiera w sobie cukier na poziomie 9 – 18 g/l (przy zastrzeżeniu, że całkowita kwasowość wyrażona w gramach kwasu winowego na litr wynosi nie więcej niż 10 g poniżej zawartości cukru resztkowego). Od reguły tej istnieją jednak wyjątki. Kryteria te nie obowiązują w przypadku win musujących, które posiadają osobną klasyfikację. Przykładem wyjątku wśród win spokojnych mogą być wina włoskie produkowane na południu kraju z odmiany Primitivo. Duża liczba gorących, słonecznych dni w połączeniu z charakterystyką odmiany (wczesne dojrzewanie) sprawia, że owoce gromadzą więcej cukru. Siłą rzeczy, również wino będzie go miało w sobie większą ilość. Z tego powodu dla Primitivo di Manduria granica gdzie rozpoczyna się wino półwytrawne ustalona jest na 18g/l cukru. Podkreślić należy, że mówimy cały czas o cukrze resztkowym, a więc takim, który naturalnie występuje w winogronach, a w procesie powstawania wina służy jako pokarm dla drożdży. Jeśli winiarz pozwoli drożdżom na konsumpcję całości cukru owocowego powstanie wino wytrawne. Może też jednak ten proces zatrzymać, uzyskując w ten sposób słodsze wino. Wino półwytrawne robi się zatem tak samo jak wytrawne, jedyną różnicą jest moment zakończenia procesu fermentacji.
  
  

  Które wina półwytrawne są najlepsze?

  Wina półwytrawne często są wybierane w kontrze do win wytrawnych, które niewyrobionej w piciu wina części Klientów kojarzą się jako wymagające i trudne w piciu. Z kolei ci, którzy w świecie wina poruszają się swobodniej często traktują wina półwytrawne z pobłażaniem. Jest to taktyka o tyle mylna, że sam poziom cukru w winie to za mało, aby ocenić czy trunek będzie nam odpowiadał. Istotą jest kombinacja różnych walorów wina. Wiedzą o tym dobrze Niemcy, którzy specjalizują się w produkcji wina białego, a perfekcja w balansie pomiędzy kwasowością i słodyczą stała się ich znakiem rozpoznawczym. Tym samym jeśli szukamy dobrego wina półwytrawnego, skierujmy swoją uwagę w stronę oznaczonych jako „halbtrocken” Rieslingów produkowanych w dolinie Mozeli. Ich wysoka kwasowość łagodzona jest wyższą ilością cukru resztkowego oraz przyjemnym owocowo-kwiatowym aromatem. Znajdziemy wśród nich zarówno świeże i młode wina przeznaczone do szybkiej konsumpcji, jak i wina jakościowe, produkowane z wyselekcjonowanych, późno zebranych owoców, oznaczone jako Auslese lub Spatlese. Pierwsze kupimy już za około 40-50 zł, za drugie zapłacimy nawet dwa razy więcej, zależnie od marki producenta.

  Niezależnie czy wolimy wino półwytrawne, wytrawne czy słodkie, pamiętajmy aby pić odpowiedzialnie.

• 

  Wina półsłodkie

  Mimo rosnącej popularności win wytrawnych polscy Konsumenci nadal szukają w winie przede wszystkim słodyczy. Z tego powodu bardzo popularny pozostaje w naszym kraju segment win półsłodkich. W świadomości wielu jawią się one jako przystępniejsze i przyjemniejsze w piciu niż wina wytrawne, a jednocześnie nie kojarzą się ze słodkimi ulepkami pamiętanymi jeszcze z poprzedniej epoki.
  
  

  Co to jest i jak powstaje?

  Winem półsłodkim nazwiemy takie wino, które będzie zawierało cukier w przedziale określonym przez prawo winiarskie. Nie uwzględniając pewnych regionalnych wyjątków, w Unii Europejskiej będzie to wino zawierające cukier na poziomie pomiędzy 18 a 45 g/l. W przypadku win musujących jest to natomiast przedział 32 – 50 g/l. Cukier zawarty w winie jest naturalny i pochodzi z winogron, które posłużyły do wytworzenia wina. Aby uzyskać pożądany efekt winiarz musi powstrzymać pracę drożdży polegającą na przemianie cukru w alkohol etylowy. Wino półsłodkie najczęściej rozpoznamy po oznaczeniu na etykiecie, które może być różne dla poszczególnych krajów. Najczęściej spotykane określenia to z angielskiego semi-sweet lub medium-sweet, semi dolce dla win włoskich, semi dulce dla win hiszpańskich, moelleux dla win francuskich czy feledes dla win węgierskich.

  Które wino półsłodkie warto kupić?

  Wino półsłodkie można zrobić właściwie z dowolnej odmiany winorośli, choć niektóre z nich są do tego lepiej predestynowane. Pozostawienie większej ilości cukru w winie jest dobrym pomysłem jeśli użyta odmiana charakteryzuje się intensywnym, słodko-kwiatowym aromatem jak Gewurztraminer czy Muscat. Również wina o wysokiej kwasowości produkowane są w formie półsłodkiej, gdyż cukier łagodzi odczucie kwaśności. Obie te cechy łączą wina robione w Niemczech ze szczepu Riesling. Niemieckie Rieslingi z Mozeli to bez wątpienia jedne z najlepszych win półsłodkich, jakie możemy znaleźć. Dobre wina półsłodkie znajdziemy również wśród win czerwonych. Świetną opinią cieszą się wina z Gruzji, które urzekają unikatowym charakterem. Co ważne, ceny win półsłodkich są zazwyczaj stosunkowo niskie i tylko za najlepsze butelki zapłacimy więcej niż 50 złotych.

  Z czym pić?

  Naturalnym jest, że głównym czynnikiem wpływającym na parowanie wina półsłodkiego z jedzeniem będzie jego słodycz. Wina te dobrze łączą się z lekkimi, świeżymi deserami na bazie owoców. Warto też pamiętać o winie półsłodkim ze szczepu Gewurztraminer, które powszechnie uważa się za jedno z najlepszych zestawień z daniami kuchni tajskiej czy wietnamskiej. Intensywna aromatyczność i przenikanie się różnych smaków łączą zarówno potrawy jak i wino, co sprawia że połączenie to urasta do rangi klasycznego. Najchętniej pijemy jednak wina półsłodkie solo, jako aperitif ze względu na ich umiarkowany charakter. Pamiętajmy przy tym jednak, aby pić odpowiedzialnie.

• 

  Wina słodkie

  Słodkie wina budzą w społeczności ludzi pijących wino kontrowersje. Dla jednych są obiektem westchnień i definicją doskonałości, upragnioną ambrozją, przez innych traktowane co najwyżej z pobłażliwością jako trunek niegodny znawcy wina. W Polsce część Konsumentów słodkie wina nadal kojarzy z niskiej jakości dosładzanymi winami z czasów epoki komunizmu. Tymczasem dostępne dziś szlachetne wina słodkie to trunki o niebywale wysokiej klasie.
  
  

  Jak powstają wina słodkie?

  Jako że naturalny cukier zawarty w moszczu winogronowym służy drożdżom jako pokarm podczas fermentacji, po zakończeniu tego procesu zazwyczaj nie jest go wystarczająco dużo aby wino miało słodki smak. Najprostszym sposobem na uzyskanie słodyczy w winie wydaje się dosłodzenie go. Tę prostą technikę stosuje się jednak w winach najniższej jakości, których nie polecamy. Jak inaczej uzyskać w takim razie wysoki poziom cukru?

  Popularną metodą jest opóźnianie zbioru winogron przeznaczonych do produkcji wina słodkiego. Dłużej pozostawione na krzewie owoce osiągają pełniejszą dojrzałość lub nawet przejrzałość, gromadząc w sobie większą ilość cukrów, która jest wystarczająca zarówno do uzyskania pożądanego poziomu alkoholu jak i słodkiego smaku. Najpopularniejszymi oznaczeniami na etykietach informującymi, że mamy do czynienia z winem słodkim z późnego zbioru będą „Late harvest”, „Spatlese” lub „Auslese” w przypadku win niemieckich czy „Kesoi szuret” jeśli chodzi o wina węgierskie.

  Inną, stosowaną już w czasach starożytnych metodą produkcji wina słodkiego, jest podsuszanie winogron do postaci rodzynek, a dopiero potem wyciskanie z nich moszczu . Odparowanie wody z owoców sprzyja większej koncentracji cukrów. Tym sposobem powstają między innymi włoskie Passito i Recioto, czy hiszpańska Malaga.

  Metodą wytwarzania słodkiego wina najwyższej jakości jest wybieranie pojedynczych owoców, które zostały porażone szlachetną pleśnią. Mowa tu o Botrytis Cinerea, rodzaju grzyba, który w określonych warunkach pogodowych atakuje skórkę winogron naruszając ją i powodując stopniowe wysuszanie. W czasie tego procesu maleje udział wody w owocu, rośnie natomiast stężenie cukrów i innych składników odpowiedzialnych za smak i aromat wina. Powstałe tą metodą wina określa się jako botrytyzowane. Są one nie tylko wyraźnie słodkie, ale też intensywne i złożone. Winami botrytyzowanymi są uznawane za najlepsze słodkie wina świata Aszu z węgierskiego Tokaju oraz bordoskie Sauternes. Wina te posiadają potencjał leżakowania liczony w dekadach, a ceny najlepszych butelek osiągają zawrotne kwoty.

  W kontekście produkcji jakościowych win słodkich wspomnieć należy też o winach lodowych i winach likierowych. Te pierwsze popularność zyskały w ostatnich latach. Wytwarza się je z zamarzniętych, pozostawionych na krzewie owoców, a najbardziej cenione etykiety pochodzą z Niemiec i Kanady. Wina likierowe, czy inaczej – wzmacniane, to trunki charakterystyczne dla basenu Morza Śródziemnego, a najbardziej znanym jest Porto. Powstają poprzez wzmocnienie słodkiego wina bazowego destylatem winnym, stąd zawartość alkoholu na poziomie 18-21%.

  Ceny wina słodkiego

  Ze względu na zróżnicowaną i skomplikowaną technikę produkcji ceny dobrych win słodkich nie są najniższe. O ile 40-50 zł za butelkę wina z późnego zbioru od uznanego producenta nie jest wygórowaną ceną, to już Recioto, Aszu, Sauternes czy wino lodowe w cenie poniżej 100 zł należą do rzadkości. Dużo zależy od marki producenta, a także samego typu wina. Mając na uwadze, że wina deserowe często sprzedawane są w butelkach o pojemności 500 ml lub 375 ml, nie każdy gotowy jest na taki wydatek. Jednak włożony wysiłek konieczny do uzyskania doskonałego wina słodkiego, duży potencjał leżakowania takiego trunku oraz jego wyjątkowe, trudne do porównania z czymkolwiek innym walory smakowe, sprawiają że są to wina jak najbardziej warte swojej ceny. Jak zawsze pamiętajmy aby pić je odpowiedzialnie.