Co ma wspólnego tatar z Tatarami…?

Według najpopularniejszej z legend, befsztyk tatarski miał zostać wymyślony przez Tatarów – grupę ludów tureckich, która w XIII w. brała udział w mongolskich najazdach na kraje ówczesnej Europy. W kronikach z tamtego okresu pojawiają się opisy tatarskich jeźdźców, którzy podobno mieli dziwny zwyczaj umieszczania cienkich plastrów surowej koniny pod siodłami swoich wierzchowców. Współcześni naukowcy wątpią jednak, by rozdrabniane w ten sposób mięso było przeznaczone do spożycia – po całym dniu jazdy z pewnością się do tego nie nadawało. Mimo wszystko legenda o surowym końskim mięsie zmiękczanym do jedzenia pod siodłem poszła w świat. Dopiero podróże Europejczyków na Wschód na początku XIX wieku zadały kłam tym sensacjom. Potomkowie Tatarów byli ciężko zdziwieni, gdy ich o to pytano. Mongołowie bowiem do jadania surowego mięsa do dzisiaj mają ogromną awersję. Prędzej już od dawna posądzali o to nas Europejczyków i jak się okazuje mieli rację.

Befsztyk z surowego mięsa wołowego przypominający dzisiejszego tatara po raz pierwszy pojawił się w menu francuskich hoteli na przełomie XIX i XX w. Co ciekawe, w tamtym okresie potrawa występowała pod nazwą „beefsteack à l'Américaine”, czyli „befsztyk amerykański”. W 1921 r. legendarny francuski szef kuchni Auguste Escoffier umieścił w swoim przewodniku kulinarnym „beefsteack à la Tartare” (befsztyk tatarski), opisując go jako wersję wspomnianego befsztyka po amerykańsku podawanego bez żółtka, za to z sosem tatarskim. Z czasem oba dania zmieniły się w jedno – znanego nam dzisiaj tatara. 

Biorąc pod uwagę wszystkie te informacje, obecnie za najbardziej prawdopodobną ojczyznę tatara – na przekór nazwie tej potrawy - uznaje się właśnie Francję.