Uprawa winorośli i produkcja wina obecna była na terenach Toskanii już w czasach starożytnych. Tereny te, nawet przed podbiciem przez Rzym, zamieszkiwały plemiona Etrusków. Również w średniowieczu bliskość wspomnianego Rzymu, jednego z najważniejszych ośrodków miejskich Europy i siedziby papieża, zapewniały rynek zbytu dla miejscowej produkcji winiarskiej.
To z tym okresem wiąże się również legenda o słynnym „gallo nero”, a więc czarnym kogucie, który dzisiaj zdobi butelki win z apelacji Chianti Classico. Otóż w toku walk między Florencją a Sieną, aby przerwać krwawe starcia, uzgodniono, że o przebiegu granicy zadecyduje swoisty wyścig. Dwóch rycerzy miało o świcie, gdy tylko kogut zapieje, ruszyć z Florencji i Sieny w stronę przeciwnego miasta, a nowa granica miała zostać wytyczona w miejscu ich spotkania. Florentyńczycy okazali się jednak sprytniejsi, gdyż swojego czarnego koguta głodzili kilka dni przed datą wyścigu, w związku z tym wygłodniały i zdenerwowany zaczął piać wcześniej niż zwykle. W efekcie florencki rycerz ruszył znacznie wcześniej od swojego rywala z Sienny, i Florencja zyskała spory teren kosztem swojego rywala.
Toskania była również jednym w pierwszych miejsc, które doczekały się winiarskiego prawodawstwa. Bowiem już w 1716 roku książę Kosma III Medyceusz wyznaczył geograficzne ramy kilku miejscowych apelacji, w tym słynnego Chianti (obejmującego w uproszczeniu tereny ograniczone miastami Florencją od północny i Sienną od południa).
Kolejne zmiany legislacyjne miały miejsce w latach 30-tych XX wieku, ale tym razem jedynie skomplikowały one obraz miejscowego winiarstwa. Otóż granice apelacji Chianti znacznie wówczas rozszerzono, zachowując dla tego wspomnianego pierwotnego obszaru dopisek Classico, a w ciągu kolejnych dekad dodano również tzw. apelacje satelickie, jak Chianti Rufina, Chianti Colli Senesi, Chianti Colli Florentini itp.
.jpg)
.jpg)
.jpg)
.jpg)
