Francja posiada doskonałe warunki do uprawy winorośli oraz długą i bogatą tradycję winiarską, dlatego też wino robi się tu niemal w każdym zakątku kraju. Morze produkowanego wina sprawiło, że konieczny okazał się system, który wino klasyfikowałby ze względu na miejsce produkcji oraz jego jakość. Francuzi postanowili powołać organ, który regulowałby zasady produkcji wina. Miało to pozwolić na ochronę tego co we francuskich winach najlepsze. Tak powstał system klasyfikacji który nosi dziś nazwę AOP – Appellation d’Origine Protege – „chronione oznaczenie pochodzenia” (do niedawna nazywany AOC, na butelkach wciąż można spotkać się z tym nazewnictwem). Aby wino otrzymało prestiżowe oznaczenie musi spełnić określone wymogi dotyczące miejsca pochodzenia, użytych do jego produkcji szczepów winorośli , sposobu uprawy winogron i procesu produkcji wina. Oznaczenie AOP może odnosić się do regionu, ale istnieją też mniejsze apelacje. Apelacje regionalne łączące kilka lub więcej gmin, apelacje ograniczające się do jednej tylko gminy oraz „cru” odnoszące się do jednej, ściśle określonej i sklasyfikowanej parceli.
A co z francuskim winem, które nie otrzymało oznaczenia apelacyjnego? Dla takich win przewidziano kategorie VDT – Vin de Table lub VDP – Vin de Pays. Pierwsza oznacza wina stołowe i odnosi się do win najniższej jakości. O wiele ciekawiej przedstawia się segment Vin de Pays.
Żeby nie było zbyt łatwo, zaznaczyć musimy, że ten środkowy segment win francuskich oznacza się również skrótem IGP rozwijającym się jako Indication Géographique Protégée. Oznaczeń używa się wymiennie, winiarz sam decyduje czy na butelce chce umieścić jedno czy oba oznaczenia.
