Winiarska mapa Węgier jest dość zróżnicowana. Dwadzieścia dwa regiony winiarskie są porozrzucane po całym obszarze kraju, dobrze wykorzystują lokalne warunki poszczególnych siedlisk. Można je nieco pogrupować i omówić w uproszczeniu sześć makroregionów. Najbardziej znany w szerokim świecie Tokaj, gdzie produkowane jest najlepsze węgierskie wino deserowe, nie jest największym z nich. Ale stanowi klasę sam dla siebie, ze względu na prestiż traktowany jest jako samodzielny makroregion. Geograficznie należałby wraz z sąsiednimi regionami, takimi jak Eger i Matra, do Górnych Węgier. Ze względu na bliskość Egeru i Tokaju do granicy, miejsca te są dobrze znane polskim konsumentom węgierskiego wina.
Najwięcej wina Węgry produkują na Wielkiej Nizinie, między Cisą a Dunajem, od którego ten makroregion winiarski nosi nazwę Duna. To obfite źródło codziennych, prostych win czerwonych i białych.
Trzy pozostałe makroregiony mieszczą się na drugim brzegu Dunaju, w zachodniej części kraju. Najoryginalniejszy z nich jest Balaton, wokół którego rozgościły się liczne apelacje, szczególnie interesujące dla białych win. Nie tyle ze względu na kontekst wakacyjny, ile na znakomite podłoże wulkaniczne, szczególnie w Badacsony i Somló.
Na cześć dawnej prowincji rzymskiej pozostałe dwie krainy noszą dumną nazwę Panonia. Górna Panonia rozciąga się między Budapesztem a granicą z Austrią. Właściwa Panonia z kolei leży na południu Węgier, otwiera się na gorące Bałkany. Tutejszy klimat współtworzy najlepsze czerwone wina węgierskie, które powstają w dwóch prestiżowych apelacjach: Szekszárd i Villány. Oba mają długą historię, sięgającą czasów starożytnego Rzymu.
