Amarone to – obok Barolo i Brunello – jedno z najbardziej prestiżowych włoskich win. Pochodzi ono z leżącego na północy Włoch regionu Veneto, a konkretnie apelacji Amarone della Valpolicella DOCG. Stoi za nim nieco romantyczna historia o winiarzu, który miał zapomnieć o fermentującej beczce słodkiego Recioto, co w następstwie zamiany większości cukru w alkohol, dało wino wytrawne. Prawda jest nieco bardziej przyziemna, ale to nie legendy stoją za sławą Amarone, a jego wyjątkowa metoda produkcji i idący za tym niepowtarzalny smak.
Metoda produkcji
Amarone jest kupażem opartym najczęściej na trzech właściwych dla regionu Veneto odmian: Corvina, Rondinella oraz Molinara. Winogrona te po zbiorach poddawane są specjalnemu procesowi zwanemu appassimento. W procesie tym, trwającym nawet do pół roku, suszy się zebrane owoce w celu koncentracji cukru oraz smaków, a tym samym pozbycia się zbędnej wody, której to zawartość może spaść o 40%. Następnie winogrona są poddawane mogącej trwać tygodniami fermentacji, a powstałe wino trafia do beczek na minimum 2 lata (4 lata dla Amarone Riserva).
Charakterystyka wina
Amarone jest niezwykle bogatym i skoncentrowanym trunkiem. Sporo ciała, wysoki ekstrakt i poziom alkoholu w granicach 16-18% to znaki rozpoznawcze tego wina. Na spektrum smaków składają się zazwyczaj słodkie, przetworzone owoce, figi, czekolada oraz balsamico; tanina jest elegancka a odpowiednia kwasowość pozwala zachować balans w kieliszku.
Amarone do posiłku
Tak potężne wino sprawdzi się głównie po posiłku w ramach digestifu, ale jest też kilka połączeń kulinarnych, które sobie w takim zestawieniu poradzą. Króluje tutaj lokalna potrawa Risotto all’Amarone, ale sprawdzą się też dojrzewające twarde lub niebieskie pleśniowe sery, dziczyzna czy steki w ciemnych sosach.
