Czwarte Grand Cru Classé w Saint-Julien (Médoc) - wyjątkowa winnica rozciągająca się na ponad 110 hektarach w gminie Saint-Julien, na skraju ujścia rzeki Gironde. Apelacja niezwykła, ponieważ obejmuje ponad 11 wielkich sklasyfikowanych upraw.
Winnica
Château Talbot jest wyjątkową winnicą, położoną na skraju ujścia rzeki Gironde.
Czwarta Grand Cru Classé w Saint-Julien (Médoc), Château Talbot rozciąga się na ponad 110 hektarach w gminie Saint-Julien. Apelacja niezwykła, ponieważ obejmuje ponad 11 wielkich sklasyfikowanych upraw.
Szczepy
W uprawie odmian czerwonych dominuje cabernet sauvignon (66% powierzchni upraw) - król win Médoc w ogóle, a Saint-Julien w szczególności. Ta odmiana winogron zapewnia winom taniczną strukturę i moc. Dzięki 30% merlota wina nabierają krągłości i gładkości. Jako dodatkową odmianę uprawia się petit-verdot (4%). Jest to odmiana trudna do oswojenia, ale może być smacznym dodatkiem dla wina w bardzo dobrych rocznikach. Z białych odmian winogron uprawia się w Château Talbot w 80% sauvignon i w 20% sémillon.
Historia
Historia tego cru jest bogata. Nosi imię konstabla Talbota, hrabiego Shrewsbury, słynnego angielskiego żołnierza i gubernatora Guyenne, pokonanego w bitwie pod Castillon w 1453 roku. W 1855 roku, podczas klasyfikacji Médoc and Graves crus na zlecenie cesarza Napoleona III, Château Talbot został awansowany do czwartej grand cru classé Saint-Julien. Przez dziesięciolecia majątek był własnością markiza d'Aux, następnie został nabyty w 1918 r. przez Désiré Cordier. Jego syn Georges, a następnie jego wnuk Jean przejął losy tej posiadłości. Pod ich przywództwem Talbot stał się jednym z najsłynniejszych crus Bordeaux. Kiedy Jean Cordier zmarł, jego córki Lorraine i Nancy przejęły stery Talbota. Dziś Nancy Bignon Cordier, jej mąż Jean-Paul, ich dzieci Philippine, Marguerite i Gustave Bignon kontynuują historię Talbota.
Klimat/Gleba
Terroir Château Talbot jest wyjątkowy: idealnie położony na skraju ujścia rzeki Gironde, na szczytach wzgórz żwiru aluwialnego niesionego z Masywu Centralnego przez Dordognę i z Pirenejów przez Garonnę.
